Ένας φίλος Εγγλέζος ο οποίος είναι καθηγητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και ιστορίας σ’ ένα κολλέγιο στο Εξετερ, μου έλεγε ότι συνηθίζει στις διακοπές των Χριστουγέννων να δουλεύει ως πωλητής σε πολυκατάστημα όπου πολύ συχνά έχει συναδέλφους φοιτητές του. Απόρησε και εντυπωσιάστηκε όταν του είπα ότι στην Ελλάδα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο παρ’ όλο που οι μισθοί είναι χαμηλότεροι και το κόστος ζωής σε κάποιους τομείς υψηλότερο.
Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό που λέει «ο άνθρωπος κάνει την δουλεία και όχι η δουλειά τον άνθρωπο».Τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστό, σπουδαίο και άξιο ν’ αγαπηθεί έναν άνθρωπο; Η εργασία που κάνει ή το πώς την κάνει; Ποιόν εκτιμούμε, αυτόν που αρπάζει, εκμεταλλεύεται και συσσωρεύει ή εκείνον που προσφέρει, μοιράζεται και αγαπά; Πίσω από τις εναγώνιες προσπάθειες του ανθρώπου να επιτύχει κρύβεται η ακόμη μεγαλύτερη αγωνία του ν’ αγαπηθεί. Ακόμη και εκείνος που κυνηγά ακόρεστα τα αξιώματα, τους τίτλους και τα υλικά αγαθά, στην πραγματικότητα επιθυμεί σφοδρά την αγάπη των άλλων, όμως με λάθος τρόπο. Όταν συνειδητοποιούμε ότι η αγάπη είναι το σημαντικό και το ζητούμενο, τότε δεν κατακρίνουμε δεν αξιολογούμε, δεν υποτιμάμε καμιά εργασία.
