Υπολόγισα πόσα χρόνια κατά μέσο όρο έχουν καθίσει στα θρανία οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, και είναι αρκετά. Πασχίζουμε μέσω της εκπαίδευσης να αποκτήσουμε γνώση που θα αυξήσει την ευζωία μας και θα εκπληρώσει τις φυσικές μας ανάγκες. Φαίνεται όμως ότι δεν τα καταφέρνουμε και στο βασικό και πρωτεύον μάθημα της ζωής παίρνουμε μηδέν.
Τα πανεπιστήμια στη δύση κάθε χρόνο δίνουν χιλιάδες διπλώματα σε εξαιρετικά εξειδικευμένους επιστήμονες και εξαιρετικά πληροφορημένους τεχνοκράτες. Από την εκπαίδευσή τους όμως λείπει η ζωτική γνώση για το πώς να ζούνε, πώς να αποκτήσουν συναισθηματικό και όχι μόνο υλικό πλούτο και να αφήσουν πίσω τους καλύτερο τον κόσμο απ’ ότι τον βρήκαν. Τι νόημα έχει να σπουδάζει κάποιος π.χ. ιστορία αν αυτή η γνώση δεν φωτίζει τη ζωή του, αν δεν απαντά στα ερωτήματα της ψυχής του, αν δεν τον βοηθά να αντιμετωπίσει τις εντάσεις της καθημερινότητας και τους φόβους του. Τι του έχουν προσφέρει τα διδακτορικά όταν η προσωπική του ζωή είναι θλιβερή και νιώθει αποτυχημένος.
Σκέφτηκα έναν κατάλογο μαθημάτων που θα μπορούσαν να είναι η διδακτέα ύλη στα σχολεία. 1. Το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου 2. Η σοφία του σώματος 3. Τι είναι η αγάπη 4 Πόνος, η πόρτα της σοφίας 5.Το νόημα της ζωής , γιατί αξίζει να ζούμε 6. Είσαι αυθεντικός; 7. Διλήμματα. 8. Φόβος και ανασφάλεια 9. Θάνατος 10. Επανασύνδεση με την φύση.
