σημείωμα εκδότριας

Δεν υπάρχει ιστορία της Ευρώπης αλλά ιστορία του κόσμου» αυτό είπε ο ευρωπαίος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ. Αυτή η γεωιστορική αντίληψη μας βοηθά να εγκαταλεύψουμε τον τοπικισμός μας και να ανοιγόμαστε στην αντίληψη μιας οικουμενικής ιστορίας, της ιστορίας των ανθρώπων. Η ανατολική Μεσόγειος και η εγγύς Ανατολή είναι εγκλωβισμένες σε έναν ανταγωνισμό βίαιο και αιματηρό. Η Αίγυπτος ίσως ει την πιο βίαιη και αιματηρή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, η κοινότητα των Κοπτών Χριστιανών είναι απροστάτευτη, απομονωμένη, φοβισμένη, η Συρία βρίσκεται ακόμη σε απόγνωση, τα Ιεροσόλυμα είναι διαιρεμένα, διχασμένα, στρατοκρατούμενα. Αυτά δεν είναι κάποια τοπικά προβλήματα που μπορούν να επιλυθούν ξεχωριστά, είναι προβλήματα και προκλήσεις για τη παγκόσμια κοινότητα. Είμαστε κλαδιά του ίδιου δέντρου, του παγκόσμιου δέντρου. Ζούμε σε οικουμενικούς ρυθμούς. Μελετώντας ότι έχει συμβεί σε δεδομένες στιγμές στο παρελθόν σε ολόκληρο τον κόσμο αντιλαμβανόμαστε τα παγκόσμια φαινόμενα συγχρονισμού, τις συγκλήσεις της ανθρώπινης σκέψης όπου εντελώς απομακρυσμένα μέρη της ανθρωπότητας φτάνουν ταυτόχρονα σε πανομοιότυπες ιδέες και αντιλήψεις. Το 200 π.Χ. ο μεσογειακός κόσμος ήταν εναρμονισμένος με τον ινδικό, τον κινέζικο, τον προκολομβιανό κόσμο αλλά και αργότερα το 1800 η δυτική αναγέννηση δεν ήταν μόνο καθολική, ορθόδοξη, προτεσταντική αλλά και ισλαμική και ινδουιστική και βουδιστική. Όσο μελετάμε την μη-δυτική ιστορία τόσο συνειδητοποιούμε την ύπαρξη του παγκόσμιου ρυθμού του παγκόσμιου δέντρου