Το 1926 η συγγραφέας Βιρτζίνια Γούλφ αναφέρει οτι όταν θέλησε να επισκεφτεί την βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ της απαγόρευσαν την είσοδο επειδή δεν συνοδευόταν απο άνδρα- καθηγητή. Ήταν η εποχή που κάποιοι « επιστήμονες» ιατροί υποστήριζαν οτι ο εγκέφαλος των γυναικών είναι βιολογικά κατώτερος επειδή το κρανίο τους είχε μικρότερο μέγεθος. Σήμερα βέβαια όλοι γνωρίζουμε πόσο έχουν αλλάξει αυτές οι αντιλήψεις. Υπάρχουν όμως εκατομμύρια γυναίκες στη γη που είναι θύματα αναρίθμητων προκαταλήψεων. Ζούνε σε καθεστώς πνευματικής ανελευθερίας, δεν ανήκουν στον εαυτό τους, δεν μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους και τις επιθυμίες τους.
Είναι ένα ερώτημα γιατί αυτές οι κοινωνίες δεν μπόρεσαν να εξελιχθούν και έχουν μείνει προσκολλημένες πεισματικά τόσους αιώνες σε απολιθωμένες αντιλήψεις.
Είναι κοινωνίες που χρησιμοποιούν μια εκλεπτυσμένη μορφή βίας [μέσω της θρησκείας] και εξουσίας. Χρησιμοποιούν την στρατηγική της αμαρτίας και της ενοχής. Και απο την στιγμή που προκαλούν την ενοχή έχουν συνθλίψει το θάρρος, την ανεξαρτησία και την επιθυμία για αλλαγή και διεκδίκηση. Η διεκδίκηση θεωρείται αμαρτία.
Είναι κοινωνίες φοβικές που αντιδρούν υστερικά σε κάθε προσπάθεια αλλαγής. Είναι κοινωνίες που φοβούνται την γυναίκα και γι’αυτό την θέλουν υποταγμένη, ανεκπαίδευτη, απούσα απο τον δημόσιο χώρο, αφανή, να θυσιάζει τον εαυτό της καθημερινά, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς φωνή. Φοβούνται την σεξουαλικότητα της γι’αυτό την θέλουν καλυμμένη κάτω απο ράσα και μαντίλες. Και έτσι κάθε φορά που διεκδικεί θέτει τον εαυτό της σε κίνδυνο, όπως συνέβη και στην μικρή Πακιστανή μαθήτρια η οποία πυροβολήθηκε απο φανατικούς έξω απο το σχολείο της.
Ακόμη όμως και για εμάς που ζούμε στη δύση,7760 η μικρή Μαλάλα μας υπενθύμισε πόσο σημαντικό είναι να διεκδικούμε τη ζωή μας καθημερινά, να μην αναβάλουμε και να πραγματοποιούμε τα όνειρα μας. Ευχαριστούμε Μαλάλα.
