Το ταπεράκι
Ο γιός της βρήκε δουλειά στις Βρυξέλλες στο ευρωκοινοβούλιο, πώς να αφήσει τέτοια ευκαιρία το παιδί, τι να κάνει η Ελληνίδα μάνα το πίνει αυτό το πικρό ποτήρι. Μαύρες σκέψεις γεμίζουν το μυαλό της, τι θα τρώει το παιδί ; ποιος θα το φροντίζει; H Ελληνίδα μάνα όμως πάντα βρίσκει τη λύση, κάθε βδομάδα λοιπόν στέλνει αεροπορικώς ταπεράκι με σπιτική χορτόπιτα και κεφτεδάκια σμυρνέικα φτιαγμένα με την παλιά συνταγή της γιαγιάς, που να βρει το παιδί τέτοια καλούδια στις Βρυξέλλες. Και ο κανακάρης της βέβαια δεν τολμά να φέρει αντίρρηση γιατί έχει εκπαιδευτεί από τα γεννοφάσκια του ότι αυτή είναι η μητρική αγάπη και στοργή, πως μπορεί άλλωστε να κρίνει τη μάνα, η μάνα γνωρίζει πάντα τι είναι καλό για το παιδί της. Και όταν χρειαστεί η Ελληνίδα μάνα έχει τον τρόπο της να του υπενθυμίζει ότι θυσίασε πολλά για να τον μεγαλώσει και ο κατάλογος των θυσιών μπορεί να γίνει πολύ μακρύς γιατί η Ελληνίδα μάνα δεν ξεχνά ποτέ τις θυσίες της. Και το παιδί από τη μεριά του ζει διχασμένο, μέσα του αντιστέκεται σ’ολη αυτή την καταπίεση, απ’έξω όμως έχει μάθει να υποκρίνεται, έχει γίνει ηθοποιός, ο καλός γιός της μαμάς του.
Η αγάπη δεν είναι κάτι που επιβάλλεται, ότι επιβάλλεται δεν είναι αγάπη, δεν είναι στοργή. Πραγματική γονεική αγάπη είναι να βοηθήσεις το παιδί σου να γίνει ανεξάρτητο και ελεύθερο. Η πραγματική αγάπη των γονιών έχει ως σκοπό τον χωρισμό και είναι το μόνο είδος αγάπης που προυποθέτει το χωρισμό. Και αυτός ο χωρισμός φέρνει ευτυχία στις σχέσεις γονιών και παιδιών. Ο χωρισμός είναι το σημαντικότερο δώρο των γονιών προς τα παιδιά τους.
« τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή
Και μ’ολο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας
Όχι όμως και τις ιδέες σας
Γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους
Όχι όμως και την ψυχή τους
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο……………
Εσείς είστε τα τόξα απ’όπου τα παιδιά σας
Θα τιναχτούν μπροστά σαν ζωντανά βέλη»
Χ. Γκιμπραν
