πανελλαδικές εξετάσεις το σύγχρονο ελληνικό θυσιαστήριο
Τα ζώα δεν θεωρούν ότι κάνουν κάτι ιδιαίτερο από τα άλλα ζώα της αγέλης τους, είναι απλά ο εαυτός τους. Ο άνθρωπος όμως προσπαθεί συνεχώς να εντυπωσιάσει πρώτα τους γονείς του, τα αδέλφια του, τους φίλους του, τους δασκάλους του και μετά ολόκληρη την κοινωνία.
Προσπαθώντας όμως αρχίζει να συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους ανθρώπους, να ζητάει την γνώμη των άλλων και την αναγνώριση από τους άλλους. Και αυτό είναι ουσιαστικά μια μορφή αυτοαπόρριψης που τον απομακρύνει από τον αληθινό εαυτό του.
Δεν έχει πρωτεύουσα σημασία τι κάνουμε αλλά τι είμαστε γιατί όταν είμαστε αυθεντικοί ότι κάνουμε είναι πλήρες νοήματος και υπάρχει ερωτική σπίθα και αίσθημα δημιουργίας. Η ανάγκη για να εντυπωσιάζουμε υπάρχει όταν απουσιάζει αυτή η ερωτική σπίθα δημιουργίας.
Στην ελληνική πραγματικότητα που ακόμη λειτουργεί η μηχανή που αλέθει και κομματιάζει τα όνειρα, γνωστή ως πανελλαδικές εξετάσεις, δεκάδες χιλιάδες νέες και νέοι μπαίνουν ουσιαστικά σε έναν αγώνα εγκαταλείποντας τα εσωτερικά τους χαρίσματα και ταλέντα επωμιζόμενοι το βάρος των προσδοκιών των γονιών τους προσαρμοζόμενοι σε αυτό που είναι κοινωνικά αποδεκτό.
Για πολλούς νέους και νέες αυτό είναι ένα ασήκωτο βάρος και στο τέλος της εξεταστικής διαδρομής έχουν απορροφήσει τη διαδικασία αυτή ως μια αρνητική τραυματική εμπειρία. Τα στατιστικά στοιχεία των πανελλαδικών εξετάσεων είναι αμείλικτα καθώς η πλειοψηφία γράφει κάτω από τη βάση πράγμα που φανερώνει την κόπωση και την εξουθένωση των νέων.
Και τελικά ποιος κάνει τις επιλογές της ζωής τους;
Ποιος δημιουργεί τη ζωή τους;
Ποιος ζει τη ζωή τους;
Δεν είμαστε εδώ για να θυσιάσουμε τις ζωές μας αντιγράφοντας συμπεριφορές, νοοτροπίες, πεποιθήσεις προσαρμοζόμενοι στις προσδοκίες των άλλων αποζητώντας δημοφιλία, αποδοχή, αναγνώριση, εγκαταλείποντας τον αληθινό μας εαυτό.
Είμαστε εδώ για να απολαμβάνουμε τη ζωή για να δημιουργήσουμε τη δική μας ιστορία, το προσωπικό μας όραμα, εκει που ζει η ευτυχία.
