Ο ιερέας με το βιτριόλι
Τα ψυχιατρικά φάρμακα είναι οι μεγαλύτερες μορφές χημικών εξαρτήσεων παγκόσμια.
Εκτός από τα νόμιμα ναρκωτικά όπως είναι τα αντικαταθλιπτικά υπάρχουν βέβαια και τα παράνομα ναρκωτικά όπως είναι η κοκαίνη, που έκανε χρήση ο ιερέας, η παραγωγή και κατανάλωση της οποίας έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.
Η αυξανόμενη χρήση ναρκωτικών ουσιών είναι ένας τρόπος οι άνθρωποι να χειριστούν χημικά τα συναισθήματα τους.
Για πολλούς ανθρώπους οι ευφορικές ουσίες και τα ναρκωτικά είναι μια παρηγοριά, μια προστασία από τα οδυνηρά συναισθήματα που βιώνουν, ένας τρόπος να παγώσουν μέσα τους οτι τους πονάει.
Σε αυτή την κατάσταση βρέθηκε και ο ιερέας. Ο εθισμός είναι μια κραυγή βοήθειας που δεν άκουσε όμως κανένας από τον εκκλησιαστικό χώρο και ο ιερέας στιγματίστηκε και αποπέμφθηκε. Κανείς δεν μπήκε στη θέση του του ιερέα να τον στηρίξει, να ξαναβρεί την πίστη του να επιστρέψει στη ζωή.
Αγάπη σημαίνει και αποδοχή και αναγνώριση της αδυναμίας , της ευθραυστότητας, της τρωτότητας, της ατέλειας.
Αγάπη σημαίνει και ταπεινότητα.
Το βιτριόλι στο χέρι του ιερέα ήταν μια ύστατη πράξη απελπισίας, απόγνωσης, ντροπής, μια πράξη αυτοκαταστροφική και ταυτόχρονα καταστροφική για τους άλλους ιερείς.
Όταν η χριστιανική πνευματική κληρονομιά γίνεται ένα άκαμπτο δόγμα με υποκριτική γλώσσα χάνει το ουσιαστικό της περιεχόμενο , χάνει τον πνευματικό της πλούτο απομακρύνεται από την αγάπη και ποτέ δεν μπορεί να φθάσει στον αληθινό πλούτο των διδασκαλιών του Χριστού.
Για αυτό υπάρχει και το μυστήριο της εξομολόγησης που ουσιαστικά είναι μια διαδικασία κάθαρσης που έχει θεραπευτική δύναμη.
