Καθώς βλέπω τους μετανάστες να διεκδικούν απελπισμένα μια θέση και να στοιβάζονται στους σιδηρόδρομους της Ευρώπης, αναρωτιέμαι ποια είναι τα αισθήματα τους γι’αυτή την ήπειρο. Είναι δύσκολο να πάρουμε μια ειλικρινή απάντηση από άνθρώπους που είναι ικέτες και απελπισμένοι. Ισως για πολλούς η Ευρώπη να είναι κόλαση και παράδεισος ταυτόχρονα. Από την μια υπαρχουν αισθήματα άπόρριψης για το αποικιοκρατικό παρελθόν και τις σύγχρονες ηγεμονικές τάσεις και από την άλλη αισθήματα επιθυμίας να αφομοιώσουν τις ανθρωπιστικές αξίες ισότητας και ελευθερίας .
Οσο για εμας που γεννηθήκαμε και ζούμε στην Ευρώπη η ζωή μας δίνει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την οικουμενικότητα των προβλημάτων και την δική μας ευθύνη να διασφαλίζουμε τον σεβασμό και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων.
