Με αφορμή την τηλεοπτική κακοποίηση ιερόδουλων της Αθήνας, θυμήθηκα συνεντεύξεις και βιβλία που είχα διαβάσει γραμμένα από Έλληνιδες ιερόδουλες. Ισως αυτές οι γυναίκες είναι οι πλέον αρμόδιες να μιλήσουν για την σεξουαλική ζωή και για το τι συμβαίνει στην συζυγική κλίνη των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Οι μαρτυρίες τους είναι σημαντικές και αποκαλυπτικές και η κοινωνική τους προσφορά μεγάλη. Κάτι λοιπόν που μας υπενθυμίζουν οι γυναίκες αυτές είναι ότι πολλοί άνθρωποι παντρεύονται όχι πρόσωπα αλλά ιδιότητες, αξιώματα, τραπεζικούς λογαριασμούς, ομορφιά, δύναμη, φήμη. Δηλαδή χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν εύκολα να ξαναβρούν σε οποιοδήποτε άλλο άνθρωπο. Είναι φυσικό λοιπόν να θέλουν να ξεγλιστρήσουν από έναν τέτοιο γάμο κάποια στιγμή. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από τις μαρτυρίες τους, είναι η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και η ταύτιση του σεξ με την αμαρτία και η μακροχρόνια απουσία σεξ μέσα στον γάμο. Όμως αυτά παραμένουν ανομολόγητα και υποκριτικά κρυμμένα. O θεσμός του γάμου και ο θεσμός του επαγγελματικού σεξ συνυπάρχουν ανά τους αιώνες. Φαίνεται δε ο δεύτερος θεσμός να συμβάλλει στην διατήρηση του πρώτου θεσμού. Οι επαγγελματίες του σεξ ήταν και θα είναι εδώ γιατί η κοινωνία μας δεν έχει ακόμη αποδεχτεί ότι η σεξουαλική ενέργεια και έκφραση είναι μαζί με την τροφή η βάση της βιολογικής μας ύπαρξης. Αυτά τα δύο μας κρατούν ζωντανούς , έτσι τροφοδοτείται το ποταμάκι της ζωής μας.
