Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν πάρα πολύ υψηλούς στόχους σωματικής απόδοσης προκαλούν θαυμασμό και δέος.
Ένας ορειβάτης που επιχειρεί δύσκολη αναρρίχηση ουσιαστικά μπαίνει σε έναν κόσμο ανεξερεύνητων δυνατοτήτων. Αυτό το πάθος του φέρνει στην επιφάνεια όλες τις πλευρές του εαυτού του,όλες τις θετικές αλλά και τις αρνητικές πλευρές του. Με αυτόν τον τρόπο η ορειβασία γίνεται και ένα σημαντικό ταξίδι αυτογνωσίας για τον αθλητή.
Η απόφαση του συνειδητοποιήμενου ορειβάτη να επιχειρήσει ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα σημαίνει πρώτ’απόλα οτι δεν φοβάται να χαλάσει την εικόνα του γιατί γι’αυτόν η ορειβασία δεν είναι επίδειξη δύναμης , δεν φοβάται την αποτυχία, δεν κρίνει την προσπάθεια του με κριτήρια νίκης-ήττας. Η αίσθηση προσωπικής δύναμης και θάρρους έχει να κάνει με την εξέλιξη του εαυτού του που σημαίνει οτι αντλεί ικανοποίηση μέσα από κάθε είδους βίωμα.
Στην ορειβασία επίσης το ομαδικό πνεύμα ισχυροποιεί την αντοχή το θάρρος ενισχύει την ενέργεια.Σε αυτές τις αποστολές η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια δημιουργούν πολύτιμους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα από την κατάκτηση της κορυφής.
Γι’αυτό και τα βουνά περικλείουν εκτός από φυσικές και πνευματικές ομορφιές.
Η ανθρώπινη ιστορία δείχνει οτι ο άνθρωπος πάντα αναγκαζόταν να ξεπερνάει τον εαυτό του τις δυνατότητες του και τα όρια του, αυτή η θέληση και η επιμονή του διαπερνά την πορεία της ζωής του.
