Στην αρχαία Αθήνα οι γυναίκες από κοριτσάκια πήγαιναν να ζήσουν στο σπίτι του γαμπρού μαζί με όλο του το σόι . Αποχωρίζονταν το οικείο οικογενειακό τους περιβάλλον και πήγαιναν σε ένα άγνωστο και πιθανόν εχθρικό περιβάλλον όπου και βρίσκονταν στην χαμηλότερη βαθμίδα της ενδοοικογενειακής ιεραρχίας.
Η κοινωνία τότε είχε προβλέψει και φροντίσει η μετάβαση αυτή να γίνεται ομαλά χωρίς να δημιουργεί ψυχικά τραύματα στα κορίτσια, που όχι μόνο αποχωρίζονταν τους γονείς τους αλλά και την παιδική τους ηλικία.
Η θεά που διευκόλυνε την μετάβαση αυτή ήταν η Άρτεμις η οποία ήταν προστάτιδα των παιδιών και επέβλεπε την ένταξη στην ενήλικη ζωή. Το τελετουργικό της μετάβασης λεγόταν Αρκτία.
Οι γονείς πήγαιναν τις κόρες τους στο ναό της Άρτέμιδος στη Βραβρώνα όπου παρέμεναν μέχρι την ολοκλήρωση του τελετουργικού. Το τελετουργικό περιελάμβανε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο ήταν η απομόνωση, τα κορίτσια ζούσαν σε κοιτώνες απομονωμένα από την κοινωνία. Το δεύτερο στάδιο αφορούσε στην ενσάρκωση του νέου σταδίου της ζωής τους, τα κορίτσια ντύνονταν αρκούδες, το ιερό ζώο της Άρτέμιδος, αυτό σήμαινε ότι ενδύονταν την πλήρη προστασία της Θεάς και ότι είχαν την θεική της προστασία και αυτό τις ενδυνάμωνε και τις απελευθέρωνε αφού η Θεά ενσάρκωνε την αυτοδυναμία και την ελευθερία. Τα κορίτσια έτσι εκτόνωναν τους φόβους τους και βγάζοντας στο τέλος το ένδυμα της αρκούδας στην ουσία απεκδύονταν τους φόβους τους. Στη συνέχεια το τελετουργικό περιελάμβανε την σωματική έκφραση των συναισθημάτων, τα κορίτσια χόρευαν γυμνά, χόρευαν δηλαδή τα αισθήματα τους και συμφιλιώνονταν με το σώμα τους.
Το τρίτο στάδιο ήταν η επιστροφή και η ενσωμάτωση στην κοινωνία. Ενσωμάτωναν και όχι απλά άκουγαν, τις συμβουλές που τους δίνονταν. Στο τέλος έκαναν θυσία στη Θεά.
Αυτή η βιωματική εν σώματι γνώση όπως την αποκαλεί ο Κ.Γιουνγκ, σήμερα έχει υποκατασταθεί από την ψυχοθεραπεία και την φαρμακευτική αγωγή που προσπαθεί να θεραπεύσει το σύμπτωμα το οποίο προλάμβανε το τελετουργικό.
