Όλοι οι ιδιοφυείς άνθρωποι επιστήμονες, φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, μύστες σ’ένα πράγμα συμφωνούσαν, ότι όσο γνωρίζουμε τόσο συνειδητοποιούμε την άγνοια μας. Ο Αινστάιν μιλούσε ως επιστήμονας, ως φιλόσοφος και ως μύστης, μας άνοιξε μια χαραμάδα σ’ένα κόσμο παράδοξο, ανατρεπτικό, φαντασίας και μυστηρίου πέρα από την λογική μας. Μας έβαλε στον προθάλαμο μιας θρησκευτικής εμπειρίας.
Τι μας λέει λοιπόν ο Αινστάιν
Ο Θεός δεν παίζει ζάρια, τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, δεν υπάρχουν συμπτώσεις.
Η φαντασία μας είναι πιο σημαντική από την γνώση γιατί η φαντασία μας βοηθά να δίνουμε λύσεις σε προβλήματα που αρχικά τα θεωρούμε άλυτα και αδιέξοδα, κινητοποιεί εσωτερικές δυνάμεις.
Ο χρόνος δεν είναι ο ίδιος για κάθε άνθρωπο και για κάθε περίσταση, υπάρχει ο χρόνος που δείχνει το ρολόι και ο ψυχολογικός χρόνος όταν νιώθουμε ότι ο χρόνος κυλάει γρήγορα ή άλλες φορές αργά.
Όλα είναι ένα θαύμα, η ίδια η ζωή μας που υπάρχει μέσα στο σύμπαν που μας περιβάλλει και μας επηρεάζει.
Η μνήμη είναι η ευφυία των χαζών, είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά ελπίζοντας ότι θα έχεις διαφορετικά αποτελέσματα.
Είμαι βαθύτατα περίεργος, το μυστήριο είναι ο προθάλαμος της αληθινής γνώσης , όμως αυτή η φυσική μας εσωτερική δύναμη αποδυναμώνεται στο σχολείο.
Το μόνο που εμποδίζει την μάθηση είναι η εκπαίδευση, μάθηση δεν είναι η συσσώρευση γνώσεων, μορφωμένος είναι εκείνος που έχει ξεφορτωθεί κάθε άχρηστη γνώση, προκατάληψη, πεποίθηση και ιδέα.
Ο διαισθητικός νους είναι ιερό δώρο και ο λογικός νους πιστός υπηρέτης. Δημιουργήσαμε μια κοινωνία που αποδίδει τιμές στον υπηρέτη και έχει ξεχάσει το δώρο.
Αυτά και άλλα πολλά μας άφησε ως κληρονομιά ο Αινστάιν. Και ας μην ξεχνάμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν μας προσφέρει φυσική μάθηση με αφετηρία την περιέργεια, την δημιουργικότητα, την φαντασία αλλά είναι απομνημόνευση κάποιων εγχειριδίων, έβαλε δύο ταμπέλες στον Αινστάιν του «κακού μαθητή» και του «αυτιστικού».
