Ξεκινήσαμε στις 19 Ιουλίου, παραμονή του Προφήτη Ηλία, από την Κόρινθο για την Σπάρτη. Φθάσαμε με το αυτοκίνητο στο καταφύγιο του Ταϋγέτου που βρίσκεται στα 1550 μ. υψόμετρο, στις 11 το βράδυ. Από εκεί συνεχίσαμε με τα πόδια για την κορυφή ακολουθώντας το μονοπάτι μαζί με πολλούς άλλους συνοδοιπόρους από διάφορα μέρη της Πελοποννήσου. Στις 2 το βράδυ φθάσαμε στην κορυφή του Ταϋγέτου στα 2400μ. υψόμετρο. Ο άνεμος ήταν δυνατός και το κρύο τσουχτερό, πολλοί νέοι είχαν στήσει σκηνές, άλλοι είχαν υπνόσακους. Στις 4 ξεκίνησε τη λειτουργία, στο παλιό πέτρινο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, ένας παπάς με την βοήθεια ψαλτών- ορειβατών. Παντού έκαιγαν λιβάνια. Η ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική. Χαράματα στις 6 τελείωσε η λειτουργία και όταν βγήκαμε από την εκκλησία αντικρίσαμε τον Μεσσηνιακό και τον Λακωνικό κόλπο και ολόγυρα τον ορίζοντα πυρπολημένο από το κόκκινο χρώμα της χαραυγής. Είδαμε μέσα στον Μεσσηνιακό κόλπο να προβάλλεται η κορυφή του Ταϋγέτου, αυτό είναι το φαινόμενο που λέγεται πυραμίδα του Ταϋγέτου. Το προσκύνημα στον Προφήτη Ηλία του Ταϋγέτου έρχεται από παλιά και επιβιώνει ακόμη ίσως γιατί έχει να κάνει με την νοσταλγία του αισθήματος της κοινότητας και της συλλογικής εμπειρίας θρησκευτικών τελετών. Μια εμπειρία που συμφιλιώνει τον άνθρωπο με την φύση, το ιερό με το κοσμικό.
αφήγηση Νίκος Σκιαδόπουλος
