Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει θέατρο και όσοι έχουν παίξει θέατρο, έστω και μια φορά στη ζωή τους, το αντιλαμβάνονται ως μια εμπειρία απελευθερωτική, αφυπνιστική, ανατρεπτική και εν τέλει θεραπευτική. Γίνεσαι «αθέατος» για ένα μικρό διάστημα, δηλαδή σκέφτεσαι σαν άλλος, μιλάς σαν άλλος, φέρεσαι διαφορετικά.
Το 1994 δημιουργήθηκε στην Κόρινθο η θεατρική ομάδα «Αθέατο θέατρο και σήμερα ο ενεργός πυρήνας αποτελείται από τους Ανδρέα Αντωνίου, Δημήτρη Καφαντάρη, Μάκη Κίννα, Δημήτρη Κουτάντζη, Μαρία Μαρινού, Νάνσυ Κουράτου, Πάνο Λογοθέτη, Θύμιο Ριζόγιαννη, Χριστίνα Σακελλαράκη, Εύη Τσετσώνη. Τους συναντήσαμε στο Κέντρο Νέων Κορινθίας και μιλήσαμε με τον Δημήτρη Κουτάντζη κα την Χριστίνα Σακελλαράκη.
Δημ. – Γιατί χρησιμοποιείτε τον προσδιορισμό αθέατοι για να χαρακτηρίσετε την θεατρική σας ομάδα;
Απ. – Πιστεύουμε πως το θέατρο φωτίζει τις αθέατες πτυχές του εαυτού μας και του κόσμου γύρω, μας βοηθά να «δούμε» μέσα από το ορατό, αυτό που υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται με τα μάτια, αυτό που νοιώθουμε, διαισθανόμαστε ή φανταζόμαστε.
Δημ. – Γιατί το θέατρο επέζησε τόσους αιώνες;
Απ. – Γιατί εμπεριέχει όλες τις άλλες τέχνες, εικαστικά, μουσική, σκηνογραφία, χορό, λογοτεχνία, οπτικοακουστικές τέχνες και είναι μια λειτουργία που βασίζεται στην αμεσότητα της ζωής καθώς συμβαίνει εδώ και τώρα.
Δημ. – Επιδιώκετε την κατάργηση της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ σκηνής και κοινού;
Απ. – Εφόσον επιδιώκουμε την επικοινωνία θεατή – ηθοποιών – σκηνοθέτη – συγγραφέα, έχει αποδειχθεί πως αυτή πραγματώνεται με τεχνικές που καταργούν τον λεγόμενο τέταρτο τοίχο. Γι αυτό στις παραστάσεις μας υπάρχουν συχνά διαδραστικά σημεία που απευθύνονται στον θεατή.
Δημ. – Η μητέρα που λέει ένα παραμύθι στο παιδί της, είναι αυτό θέατρο; Είμαστε όλοι και ηθοποιοί;
Απ. – Ναι είναι θέατρο, γιατί ένας αφηγητής μέσα από τις αλλαγές της φωνής, των εκφράσεων και των κινήσεων «αναπαριστά» τον μύθο – παραμύθι. Φυσικά και όλοι είμαστε εν δυνάμει ηθοποιοί.
Δημ. – Το κουκλοθέατρο είναι μια διαφορετική θεατρική γλώσσα; Πείτε μας λίγα λόγια για την εμπειρία σας αυτή.
Απ. – Πράγματι το κουκλοθέατρο είναι μια διαφορετική θεατρική γλώσσα. Εχει αρκετά τεχνικά στοιχεία, γιατί εκτός από τον κουκλοπαίχτη – ηθοποιό, τον θεατή, το κείμενο, υπάρχει ο ηθοποιός κούκλα. Αυτός πρέπει να ζωντανέψει, να κινηθεί, να εμψυχωθεί, να εκφράσει τον χαρακτήρα του, να έχει δική του φωνή. Όλα αυτά προϋποθέτουν επίπονη άσκηση του κουκλοπαίχτη με την θεατρική του κούκλα.
Δημ. – Οι Κορίνθιοι είναι θεατρόφιλοι; Πως θα χαρακτηρίζατε το Κορινθιακό κοινό.
Απ. – Από την εμπειρία μας και τις αρκετές ομάδες που λειτουργούν στον νομό μας, υπάρχει ένα σεβαστός αριθμός θεατρόφιλων που παρακολουθούν ποιοτικές παραστάσεις στην Κόρινθο και στην Αθήνα.
