Η υπόθεση της κακοποίησης και εν τέλει δολοφονίας σύμφωνα με την εισήγηση του εισαγγελέα του Βαγγέλη Γιακουμάκη είναι μια ανοικτή πληγή που συνεχώς αιμορραγεί, καθώς νέα στοιχεία προσθέτονται στην δραματική ιστορία. Ουσιαστικά η υπόθεση αυτή βάζει ένα καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία και η κοινωνία μέσα από αυτόν τον καθρέφτη βλέπει τον εαυτό της. Κάποιοι βέβαια αποφεύγουν να κοιτάξουν αυτό που δείχνει ο καθρέφτης, όσοι όμως τον κοιτάζουν βλέπουν ασχήμια.
Κάθε υπόθεση κακοποίησης και εκφοβισμού είναι ένας καθρέφτης και όποιος νομίζει ότι δεν δείχνει και εκείνον αυτός ο καθρέφτης υποκρίνεται και εξαπατά τον εαυτό του. Έχουμε ανατραφεί από τα γεννοφάσκια μας από μία κοινωνία που κρίνει, επικρίνει, κατακρίνει, αξιολογεί, συγκρίνει, ταξινομεί ,στιγματίζει και σε ακραίες περιπτώσεις στοχοποιεί ευάλωτους, υπερευαίσθητουςκαι αυθεντικούς ανθρώπους με τραγικές συνέπειες. Έχουμε διδαχθεί τόσα και τόσα σκουπίδια,τόσα πολλά χρόνια, έχουμε διδαχθεί την απόρριψη του άλλου και ουσιαστικά του εαυτού μας. Αυτός ο καθρέφτης δείχνει πολλά που πονάνε, αυτός ο καθρέφτης έχει να μας μάθει πολλά αν είμαστε ανοικτοί και έτοιμοι να μάθουμε.
