Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στατιστικά στοιχεία στην Αμερική 140.000 χιλιάδες άνθρωποι πυροβολήθηκαν την χρονιά που μας πέρασε, ανάμεσα στα θύματα ήταν και 1000 παιδιά.
Σε ρεπορτάζ αμερικάνικων τηλεοπτικών μέσων αμερικανοί μαθητές εκφράσανε την ανησυχία τους και τον φόβο τους ότι και οι ίδιοι κάποια στιγμή μπορεί να χάσουν τη ζωή τους σε αιματηρό επεισόδιο βίας στο σχολείο τους. Οι αμερικανοί μαθητές ζούνε με αυτό το ενδεχόμενο και αυτό το φόβο κάθε φορά που πάνε σχολείο και αυτό θεωρείται μια « φυσιολογική» ανησυχία και κατάσταση στην σύγχρονη αμερικάνικη κοινωνία.
Βία υπήρχε πάντα μήπως όμως σήμερα εμφανίζεται με πιο ωμή μορφή; Πότε η βία παύει να είναι κρυφή και αρχίζει να εκδηλώνεται; Οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι η βία είναι η συνέπεια της άλυτης διαμάχης μεταξύ του ατόμου και της κοινωνικής εμπειρίας.
Μόνο η αγάπη δίνει λύσεις
Η πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου πάντα ήταν να ανήκει, να σχετίζεται, να δένεται με τους άλλους. Αυτή η ανάγκη συνδέεται με την επιβίωση, τον φόβο μήπως κάποιος βρεθεί μόνος, αποκομμένος, απροστάτευτος, απόβλητος.
Κάποιοι άνθρωποι όταν νιώσουν αποκομμένοι και απόβλητοι τότε βλέπουν γύρω τους μόνο εχθρούς γιατί κυριαρχούνται από φόβο και απόγνωση. Η απόγνωση είναι που οπλίζει το χέρι τους όταν μπαίνουν σε σχολεία, σε εστιατόρια, σε κέντρα διασκέδασης ή άλλους δημόσιους χώρους και πυροβολούν αδιακρίτως. Αισθάνονται ότι έχουν απωλέσει το δικαίωμα να ζουν και αυτή τους η πράξη είναι ουσιαστικά μια αυτοκαταστροφική και αυτοκτονική αντίδραση.
Η αμερικάνικη κοινωνία βρίσκεται σε ένα σιωπηρό πόλεμο και λέω σιωπηρό γιατί αυτός ο πόλεμος είναι μια μορφή βίας που επωάζεται και εκρήγνυται ξαφνικά σκορπίζοντας θάνατο.
Αυτά τα γεγονότα δεν αφορούν μόνο την αμερικάνικη κοινωνία αλλά όλους μας γιατί κάθε περιστατικό βίας μας υπενθυμίζει ότι η λαχτάρα για ζωή έχει γίνει ανησυχία, η έλλειψη αγάπης δύναμη εξουσίας, πόνος, απελπισία, απόγνωση.
