Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι κορυφαίες στιγμές που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει.
Μέσα από τον έρωτα παίρνουμε την πρώτη γεύση θανάτου, όπου διαλύεται η απατηλή παντοδυναμία μας, όπου η ατομικότητα μας εξαφανίζεται, όπου παραδίδουμε τον εγωισμό μας. Γι’αυτό άλλωστε ο έρωτας είναι μια συγκλονιστική εμπειρία ταπεινότητας. Και αυτ’η η εμπειρία μας προετοιμάζει και για τον βιολογικό μας θάνατο. Όσοι περνάμε άφοβα μέσα από τον έρωτα στέκονται και άφοβα μπροστά στο θάνατο.
Η κατανόηση του εαυτού μας και η κατανόηση των άλλων βασίζεται και φανερώνεται στην σχέση που έχουμε με την θνητότητα και την ερωτικότητα. Όταν ο έρωτας αντιμετωπίζεται ως απειλή τότε και ο θάνατος θα στέκει απέναντι μας απειλητικά. Όταν ο έρωτας βιώνεται ως υπερβατική ανάσταση τότε και ο θάνατος θα είναι μια υπερβατική ανάσταση. Και επιπλέον ο έρωτας αυτός διαχέεται μέσα σε κάθε στιγμή και δράση της καθημερινότητας και ταυτόχρονα ο θάνατος γίνεται μια συνεχής πρόκληση και πρόσκληση να ζήσουμε τη ζωή μας στο έπακρο.
Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες είναι οι πιο οδυνηρές καταστάσεις γιατί ακυρώνουν την βιωματική σχέση, όμως η κατανόηση και η αποδοχή των ορίων της δύναμης μας και των ορίων που βάζει η Θεία θέληση έχουν δύναμη απελευθερωτική που μπορεί να ηρεμήσει την ψυχή.
