Πρόσφατα διάβαζα μαζί με φίλους τον μύθο του Οιδίποδα. Ήταν μια ευκαιρία να στοχαστούμε για τα βάσανα και τις δυστυχίες της ζωής. Κάθε μέρα τα δελτία ειδήσεων αναφέρονται σε καταστροφές, φυσικές και μη. Παρόλα αυτά δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Αρνούμαστε να δεχτούμε αυτή την πραγματικότητα. Ίσως γιατί η εξέλιξη των επιστημών και της τεχνολογίας μας έχει δώσει τεράστιες εξουσίες. Η δυστυχία χτύπησε τον Οιδίποδα χωρίς να φταίει σε κάτι, όπως χτύπησε πολλά παιδιά στην Λιβύη και στην Ιαπωνία, δεκάδες ορφάνεψαν. Είναι αστείο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Το τυχαίο είναι σύμφυτο της ανθρώπινης ιστορίας. Αν είχα γεννηθεί στην Σαουδική Αραβία ή στην Καμπούλ ίσως να μην ήξερα γραφή και ανάγνωση. Ο κόσμος παράγει συνεχώς αδικίες και δυστυχίες. Οι αρχαίοι Έλληνες μας προσφέρουν μια σοφή οπτική, μας λένε «δέξου τον παραλογισμό του κόσμου όπως είναι και άντεξε τον». Οι στωικοί φιλόσοφοι μας λένε «μην προσκολλάσαι στο παρελθόν και μην ανησυχείς για το μέλλον δεν σε αφορά ακόμη, ζήσε το παρόν». Ο Οράτιος έγραφε «να δεχόμαστε και να αγαπάμε κάθε μέρα όπως έρχεται, χωρίς να θέτουμε άχρηστα ερωτήματα». Σοφός είναι εκείνος που ζει στο παρόν, όχι επειδή του λείπει η ευφυΐα, όχι λόγω άγνοιας αυτού που θα συμβεί, αλλά το αντίθετο, επειδή ξέρει πολύ καλά να επωφελείται εδώ και τώρα από αυτό που του έχει δοθεί. Πόσο δύσκολο είναι αυτό στην πράξη. Μπορούμε τουλάχιστον να μην καλλιεργούμε μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον και να μην δηλητηριάζουμε τη ζωή μας με δυσάρεστες αναμνήσεις.
