Μέσα μας πάντα υπάρχει το παιδί, ο έφηβος, ο νεαρός, το εγκάρδιο ενθουσιώδες παιχνιδιάρικο πνεύμα. Με την πάροδο των χρόνων όμως αυτό το νεανικό κομμάτι μέσα μας το υποσιτίζουμε, το παραμελούμε και αφήνουμε να καταλαμβάνει περισσότερο χώρο ο ενήλικας που επιδιώκει την τάξη, την ασφάλεια, την πειθαρχία, τον έλεγχο, τη σοβαρότητα και που συνεχώς παραμένει ανικανοποίητος με όσα έχει στη ζωή του.
Αυτό όμως αποστραγγίζει τη ζωή μας από τη χαρά.
Χρειάζεται λοιπόν να εφευρίσκουμε συνεχώς τρόπους να φέρνουμε χαρά στη ζωή μας. Όταν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία αρχίζουμε ουσιαστικά να αυτορυθμίζουμε τη ζωή μας. Και έτσι τις στιγμές που νιώθουμε αγχωμένοι, πιεσμένοι από τις ευθύνες και τις κοινωνικές υποχρεώσεις και μια κατάσταση γίνεται υπερβολική, εκείνη τη στιγμή επιτρέπουμε στο παιχνιδιάρικο πνεύμα μέσα μας να αναδυθεί, να αλαφρύνει, να ανακουφίσει και να δώσει δημιουργικές λύσεις. Αφήνουμε τον νεανία μέσα μας να εκφραστεί.
Η ζωή μας δεν είναι μόνο καθήκοντα και υποχρεώσεις.
Μπορούμε να φανταστούμε και να επινοήσουμε πολλούς τρόπους, αυτό το παιδί μέσα μας είναι αρκετά ευφάνταστο και δημιουργικό.
