Προιστορικές βραχογραφίες μας δίνουν πληροφορίες ότι η Έρημος Σαχάρα ήταν κάποτε γόνιμη περιοχή με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, όπως επίσης και η Γροιλανδία που σήμερα είναι μια παγωμένη έρημος.
Οι επιστήμονες μελετώντας θαλάσσια ιζήματα παρατηρούν ότι στο παρελθόν στον πλανήτη μας συνέβησαν κλιματικές αλλαγές.
Σήμερα ζούμε μια τέτοια κλιματική αλλαγή, πράγμα που σημαίνει ότι οι κλιματικές αλλαγές δεν είναι αργές και μακροχρόνιες.
Όλα επηρεάζονται από αυτή την κλιματική αλλαγή και τα δάση και εμείς αφού ουσιαστικά είμαστε παράσιτα των φυτών και ιδιαίτερα των δένδρων που παράγουν το οξυγόνο το οποίο χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Υπάρχει μια θαυμαστή συνεργασία ανάμεσα στον φυτικό κόσμο και τον ζωικό κόσμο, ο ένας εισπνέει ότι εκπνέει ο άλλος. Δυσκολευόμαστε να συμπεριλάβουμε τον εαυτό μας στην έννοια της φύσης, γι’αυτό χρησιμοποιούμε συνέχεια τη λέξη περιβάλλον, δηλαδή βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τη φύση ως κάτι που μας περιβάλλει, ενώ ουσιαστικά είμαστε φύση.
Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να συμπράξει στο μεγαλειώδες έργο της φύσης. Πως;
Απλά συνεργαζόμενος με την φύση και έτσι αποφεύγονται οι τραγωδίες.
Οι πρόσφατες πυρκαγιές στα δάση και οι πλημμύρες μας υπενθυμίζουν επιτακτικά αυτή την ανάγκη.
Και η τραγωδία στο Μάτι μας υπενθυμίζει επίσης την ανθρώπινη απληστία. Το δάσος στην Ελλάδα έχει γίνει μια επικερδής επιχείρηση, μια επικερδής συναλλαγή η οποία στη συνέχεια νομιμοποιείται από την πολιτική εξουσία με «νομοθετικές ρυθμίσεις», με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά ενθαρρύνει την αυθαιρεσία, τις παράνομες συναλλαγές, τη διαφθορά που είναι ο κρυφός εχθρός της δημοκρατίας.
Όταν δεν υπάρχει κράτος δικαίου σε μια κοινωνία τότε συμβαίνει το εξής αντί να είναι το δίκαιο ισχυρό γίνεται το ισχυρό δίκαιο.
Το Μάτι αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως σύστημα συναγερμού που αναβοσβήνει συνεχώς στο κόκκινο.
Θα αποδοθεί δικαιοσύνη;
Δικαιοσύνη υπάρχει μόνο όταν την αποδίδουμε, και δημοκρατία υπάρχει όταν αποδίδουμε δικαιοσύνη.
