Τον Απρίλιο του 1920 οι νικήτριες δυνάμεις του Α παγκοσμίου πολέμου Αγγλία,Γαλλία,Ιταλία, Βέλγιο,Ιαπωνία( οι οποίες έπεισαν την Ελλάδα να συμμετέχει στον συμμαχικό συνασπισμό τους) σε διάσκεψη που έγινε στο Σαν Ρέμο αποφάσισαν για την διανομή των εδαφών της οθωμανικής αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή.
Αποφασίστηκε τα εδάφη βόρειας Συρίας , Λίβανο,Κιλικία να τα πάρει η Γαλλία , νότια Συρία, Παλαιστίνη και Ιράκ να τα πάρει η Αγγλία.Η Αγγλία με την Γαλλία έκαναν εμπορική συμφωνία για την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Μοσούλης στο Ιράκ.
Τον Μάιο του 1920 η Γαλλία αναγνώρισε την κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ και ζήτησε απο τους άλλους συμμάχους οτι δεν θα έπρεπε να είναι εχθρικοί με την Τουρκία και αυτό έγινε γιατί η Γαλλία θεωρούσε την Αγγλία ανταγωνίστρια χώρα και δεν επιθυμούσε την ιμπεριαλιστική επέκταση της στην Μ. Ασία καθώς πίστευε οτι η παρουσία της Ελλάδας στην Μ. Ασία θα εξυπηρετούσε τα Βρετανικά γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι Βρετανοί δεν έκρυψαν άλλωστε οτι επιδίωκαν την κυριαρχία της Ελλάδας ώστε να δημιουργήσουν ναυτικές βάσεις στοΑιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον η Τουρκία είχε πάρει τεράστια δάνεια απο την Γαλλία και ως πιστώτρια δεν ήθελε να τα χάσει.
Η Ιταλία επίσης που θεωρούσε οτι έπρεπε να σταματήσει η επεκτατική πολιτική της Αγγλίας στην Μ.Ασία έκανε διευκολύνσεις στον στρατό του Κεμάλ και μαζί με την Γαλλία του προμήθευσαν χιλιάδες όπλα αποκομίζοντας και πολύ μεγάλα οικονομικά οφέλη.
Ηδη λοιπόν από το 1920 η Ελλάδα ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε από τους “συμμάχους’ της.
Ο Κεμάλ δεν αναγνώρισε την συνθήκη των Σεβρών ( Ιούλιος 1920) όπου παραχωρήθηκε στην Ελλάδα η Σμύρνη.
Οι “σύμμαχοι” ουσιαστικά χρησιμοποίησαν την Ελλάδα για να εμποδίσουν τα επεκτατικά σχέδια της Βρετανίας και για αυτό υπήρξαν θεατές της καταστροφής της Σμύρνης.
Πολύ χρήσιμα μαθήματα για το μέλλον που φαίνεται όμως οτι δεν έχουν αφομοιωθεί.
