Η πολιτισμική αξία της Ελληνικής χλωρίδας
” Κάθε μέρα εδώ με την δροσιά απ’τα ουράνια
ωριοφούντωτος ο νάρκισσος ανθίζει
κι ο χρυσόξανθος ο κρόκος για τις δυό μας
τις τρανές θεές παλαικό στεφάνι”
Σοφοκλής
Στην αρχαία Ελλάδα η φύση ήταν ένα ιερό σύμβολο, τα φαρμακευτικά φυτά ήταν ένα δώρο των θεών, η ένωση των ανθρώπων με την φύση καθόριζε και έπαιζε σημαντικό ρόλο σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής τους.
Η χλωρίδα ήταν μια συνεχής έμπνευση και εμψύχωση για καλλιτεχνική δημιουργία και οικονομική δραστηριότητα.
Ο Θεόφραστος ο Ερέσιος ( 372-287π.Χ) στο σύγγραμα του ” περί φυτών ιστορία” βάζειτα θεμέλια της σύγχρονης βοτανικής.
Ο Διοσκουρίδης ( 1ος αιώνας μ.Χ) με το σύγγραμα του ” περί ύλης ιατρικής” γίνεται ο θεμελιωτής της φαρμακολογίας.
Την θεά Χλωρίς την βοηθούσαν οι κόρες της Θέμιδας και του Δία και ακόλουθοι του Ήλιου. Οι Ωκεανίδες είχαν την ευθύνη για τα φυτά των θαλασσών και των λιμνών και των ποταμών,το ωρίμασμα των καρπών ήταν δουλειά της θεάς Δήμητρας,η θεά Άρτεμις δρόσιζε τα φυτά με την πάχνη της νύχτας και ο ζωοδότης θεός Απόλλωνας έστελνε τις ακτίνες του ήλιου.
Τα ιερά δάση ήταν ήταν χώροι λατρείας με πνευματική σημασία, ο μύθος λέει οτι ο Ηρακλής έφτιαξε το ιερό δάσος Άλτις στην Ολυμπία για τον πατέρα του Δία.
Ο πλάτανος λατρευόταν είχε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα ιερά δέντρα.
Η θεά Αφροδίτη ήταν προστάτιδα της σμυρτιάςπου σχετιζόταν με τον γάμο.
Το πεύκο ήταν της Ρέας κόρης του Ουρανού και της Γης.
Η δάφνη ήταν του Απόλλωνα, η ροδιά ήταν της ‘Ηρας.
Την λυγαριά την έλεγαν αγνή, ο Ασκληπιός λεγόταν και άγνητας επειδή το ξόανο του ήταν φτιαγμένο από την αγνή λυγαριά.
Η θεά Νέμεσις κρατά κλαρί του φυτού μελία, οι αρχαίοι θεωρούσαν οτι το φυτό αυτό ήταν ουράνια παρουσία.
Στα συμπόσια και τις γιορτές φορούσαν στεφάνια λιβανόχορτου,ο Διοσκουρίδης του αποδίδει θεραπευτικές ιδιότητες για το συκώτι.
Ο αρχαίος γιατρός Παιώνας έδωσε το ονομά του στο φυτό παιώνια με την σημερινή ονομασία πηγουνιά και την θεωρούσαν φάρμακο για πολλές ασθένειες.
Οι σπόροι της χαρουπιάς ήταν μονάδες βάρους.
Η μεγάλη βιοποικιλότητα των ελληνικών βιοτόπων ήταν και είναι η ουσία της ζωής και η ύπαρξη της ευημερίας μας εξαρτιόταν και εξαρτάται από την άπειρη ποικιλία της φύσης.
Παρόλη την υποβάθμιση των βιοτόπων( ηδη από τον Όμηρο μαθαίνουμε για τεράστιες πυρκαγιές) περισσότερα από 6000είδη φυτών επέζησαν μέχρι σήμερα.
” και μυρσίνη εσύ δοξαστική” Ο. Ελύτης
Ο λαικός πολιτισμός διαφυλάττει στη μνήμη του αυτή τη γνώση των δώρων της φύσης και τις θεραπευτικές δυνάμεις που προσφέρει, με τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη θεμελιώθηκε η θεραπευτική αξία των βοτάνων.
Σήμερα η δυτική συμβατική ιατρική στηρίζεται στην χημική φαρμακοθεραπεία αγνοώντας το πνευματικό δυναμικό του α-σθενή , την βούληση του,τα συναισθήματα του , το περιβάλλον του.
