Πρώτη φορά αντίκρισα καμήλα σ’ ένα χωριό στα βάθη της Τουρκίας. Μια γυναίκα ήρθε στο κατόπι μου και με κάλεσε να την καβαλικέψω. Τότε πρόσεξα τα ευγενικά, παιχνιδιάρικα και μελαγχολικά μάτια της καμήλας. Είναι ένα ζώο που θαυμάζω. Μέρες ατελείωτες περπατά μέσα στην έρημο ακάματα και αγόγγυστα. Η αντοχή και η σιωπηλή δύναμή της μου προξενούν δέος. Για να αντέχει τα μονότονα και επίπονα ταξίδια της ερήμου πρέπει να έχει μεγάλη εσωτερική δύναμη. Η στωικότητα της είναι αξιοθαύμαστη και δίδαγμα για μας.