Δημ.- Ο άνθρωπος δεν έχει συμφιλιωθεί με τον χρόνο, πολλοί άνθρωποι σήμερα με την βοήθεια κυρίως της πλαστικής χειρουργικής, προσπαθούν να καθυστερήσουν τα γερατειά.
Αυρήλιος.- Αν είχαμε υψηλότερη νοημοσύνη θα βλέπαμε κάθε δημιούργημα διαφορετικά. Ακόμη και στους ηλικιωμένους μπορούμε να βρούμε κάποια τελειότητα, κάποια ομορφιά, κάποια παιδικότητα και χάρη, όμως δεν έχουμε τα μάτια ενός σοφού.
Δημ.-Εσείς οι στωικοί υποστηρίζετε ότι ο άνθρωπος για να κατακτήσει την ευζωία πρέπει να βρει τη θέση που του αρμόζει μέσα στον κόσμο. Πως μπορεί να το πετύχει αυτό;
Αυρήλιος- Ολόκληρο το συμπάν που μας περιβάλει βρίσκεται σε αρμονία και θαυμαστή τάξη. Λειτουργεί με αλάνθαστο και αψεγάδιαστο τρόπο. Ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη φύση ως πρότυπο συμπεριφοράς και να την μιμηθεί σ’ολους τους τομείς της ζωής του, στην τέχνη, στην πολιτική, στη δουλεία του, στην δικαιοσύνη. Και έτσι θα κατανοήσει ότι όλα όσα συμβαίνουν, συμβαίνουν δίκαια . Και ότι η φύση μας προσφέρει ότι χρειαζόμαστε και αποδίδει στον καθένα μας ότι του αναλογεί.
Δημ.-Τι είναι ο θάνατος;
Αυρήλιος.- Ο θάνατος δεν υπάρχει, είναι ένας διαφορετικός τρόπος ύπαρξης, μια μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη. Δεν σταματάμε ποτέ να υπάρχουμε, επειδή το συμπάν είναι αιώνιο και εμείς θα είμαστε για πάντα ένα θραύσμα του.
Δημ.- Ποιες θεωρείτε τις μεγαλύτερες απειλές για την ανθρώπινη ζωή;
Αυρήλιος,- Τα δυο δεινά που μας απειλούν είναι η προσκόλληση στο παρελθόν και η αγωνία για το μέλλον. Η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει είναι αυτή που βιώνουμε εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από την ελπίδα.
Δημ.- Γιατί είναι κακό να ελπίζουμε;
Αυρήλιος – Όταν βάζουμε μελλοντικούς στόχους πρωτ’απ’όλα σημαίνει ότι νιώθουμε ελλιπείς και βρισκόμαστε σε μια ακόρεστη ένταση. Η ευτυχία μας τότε εξαρτάται από την πραγματοποίηση των στόχων μας, που μπορεί π.χ. να είναι ένα καινούργιο σπίτι, μια επικερδής επιχείρηση, η αύξηση της επιρροής μας στο χώρο της εργασίας κ.λ.π. Κάθε φορά μεταθέτουμε δηλαδή την ευτυχία μας για το μέλλον και τότε είναι σαν να περιμένουμε να ζήσουμε. Οταν ζούμε χωρίς ελπίδες και φόβους, τότε ζούμε μία ζωή χωρίς πόνο και ταραχές.
Αναδημοσίευση από το φύλλο 4 της εφημερίδας ” ΜΗΤΙΔΑ”.
