Μερικές φορές όταν παρακολουθώ δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση χαμηλώνω την ένταση του ήχου και παρατηρώ τα σώματα που μιλούν. Είναι ένας τρόπος να μαθαίνει κάποιος την αλήθεια, γιατί τα λόγια πολλές φορές λέγονται για να κρύψουν και να παραπλανήσουν. Θυμάμαι έναν πολιτικό που δήλωνε μπροστά στα μικρόφωνα ότι δεν φοβάται ενώ ολόκληρο το σώμα του δήλωνε ακριβώς το αντίθετο. Η αυτοπαρατήρηση μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε μια πιο αληθινή εικόνα για τον εαυτό μας. Αν παρατηρήσουμε τον τρόπο που καθόμαστε, τις χειρονομίες μας, τις εκφράσεις μας, θα διαπιστώσουμε ότι αυτά λένε πάντα την αλήθεια για μας. Ευτυχώς το σώμα μας είναι πάντοτε αυθεντικό, αληθινό. Και αυτό είναι κάτι που παραμένει αναλλοίωτο για αιώνες, ο άνθρωπος μπορεί να εξαπατήσει, να αποκρύψει και να παραπλανήσει με τα λόγια, δεν μπορεί όμως να εξαπατήσει μέσα από το σώμα. Τι όμορφοι που είμαστε τις στιγμές που το σώμα μας μιλά, όταν κομπιάζουμε, κάνουμε σαρδάμ, τρέμουμε, λαχανιάζουμε, ιδρώνουμε, κοκκινίζουμε, βουρκώνουμε, αναστενάζουμε, παραπατάμε, δακρύζουμε, χαμογελάμε αμήχανα…. Η σοφία του σώματος μας είναι η αξεπέραστη δύναμή μας.
