Υπάρχει στην Ιαπωνική παράδοση η λέξη «ζαζεν» που σημαίνει απλά «κάθισε», κάποια στιγμή μέσα στη μέρα κάθισε χωρίς να κάνεις το παραμικρό. Στην σύγχρονη βέβαια Ιαπωνία, που έχει κολλήσει το δυτικό μικρόβιο της απόδοσης, η απραξία είναι συνώνυμη της νωθρότητας και της τεμπελιάς. Η ανατολίτικη νωχέλεια έχει επίσης δυσφημιστεί από τον δυτικό πολιτισμό. Η μεσημεριανή ανάπαυλα, οι χαλαροί ρυθμοί, η συνεύρεση στα καφενεία θεωρούνται αντιπαραγωγικές δραστηριότητες. Διάβασα σε αμερικάνικο περιοδικό ότι στη Σιλικον Βάλει οι εργαζόμενοι δουλεύουν 12- 15 ώρες συνεχώς με την βοήθεια βέβαια «ουσιών» ώστε να έχουν αντοχή.
Τις τελευταίες δεκαετίες η δύση έχει στρέψει το βλέμμα ανατολικά. Δελεάζεται, έχει ανάγκη και πείθεται από τις υποσχέσεις για χαλάρωση, εσωτερική γαλήνη που προσφέρουν οι ανατολίτικες πρακτικές. Έχει αναπτυχθεί μια επικερδής «βιομηχανία χαλάρωσης» η οποία βοηθά τους δυτικούς να αντέχουν την ζωή τους αντί να την ζούνε.
Κάθε μου σκέψη καταλήγει στη φύση, εκεί δεν υπάρχει βιασύνη και απόδοση. Έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε κι εμείς κομμάτι της φύσης, αυτό είναι το φυσικό μας περιβάλλον, ότι συμβαίνει στη φύση συμβαίνει και μέσα μας, είμαστε ένα. Και αυτό που μας λέει η φύση κάθε φορά είναι «ζήσε τη ζωή σου με απλότητα και φυσικότητα, έχεις το δικαίωμα να είσαι αυτό που είσαι».
