Αν περιορίσουμε τη μουσική σε κλειστούς χώρους νομίζω ότι χάνεται η ταυτότητά της. Η μουσική του δρόμου είναι τέχνη της στιγμής και εναρμονίζεται με ότι συμβαίνει γύρω της. Μια αυγουστιάτικη βραδιά μ’ένα μισοφέγγαρο χρυσαφένιο δίπλα στη θάλασσα, τον κεντρικό δρόμο του Λουτρακίου, ζήσαμε μια μουσική εμπειρία του δρόμου. Ο Νίκος Τουλιάτος με τα κρουστά του ενώθηκε μουσικά με το τραγούδι της Νατάσσας- Μάρε Μουμτζίδου. Είχα την αίσθηση ότι συμμετείχα κι’ εγω και η θάλασσα και τ’ αστέρια και το φεγγάρι στους αυτοσχεδιασμούς των καλλιτεχνών. Η φωνή και οι ήχοι των κρουστών υψώνονταν με δύναμη και ομορφιά, προκαλώντας μας να λικνιστούμε και να ανασύρουμε μνήμες από παλιές αγαπημένες μελωδίες.
