Όταν κάποτε πήγα στο Λονδίνο και συζητούσα με Λονδρέζους φίλους για τις θεατρικές σκηνές της πόλης τους, εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι η ποντικοπαγίδα της Αγκάθα Κρίστι συμπλήρωνε δεκαετή συνεχή επιτυχία. Μεγαλύτερη ήταν η έκπληξή όταν διάβασα την βιογραφία της συγγραφέως. Η Αγκάθα καταγόταν από εύπορη αριστοκρατική οικογένεια. Όταν πήγε στο σχολείο, οι δάσκαλοί της ενημέρωσαν τους γονείς ότι η κόρη τους ήταν αργόστροφη και είχε πρόβλημα αντίληψης. Έτσι οι γονείς της, διέκοψαν τις σπουδές της. Από τότε το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον της την αποκαλούσε «Αγκάθα η αργή». Για καλή της όμως τύχη η μικρή Αγκάθα είχε μια γιαγιά με άφθονο χρόνο στη διάθεση της και η οποία της έμαθε να γράφει και να διαβάζει. Είναι σοκαριστικό πόσο γρήγορα τα εκπαιδευτικά συστήματα «ξεσκαρτίζουν», καταδικάζουν και κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους. Ποιος νοήμων άνθρωπος ή σύστημα μπορεί με ευκολία να πει ότι γνωρίζει με βεβαιότητα κάτι, αφού ολόκληρη η διαδικασία της ζωής είναι μια συνεχής έρευνα και αναζήτηση;
ΜΗΤΙΔΑ φύλλο 2