Όσοι μας φροντίζουν ή φροντίζουν ζώα έχουν ως άνθρωποι ένα έμφυτο ανεξάντλητο απόθεμα γενναιοδωρίας και συμπόνιας, είναι εκει όταν οι άλλοι χρειάζονται βοήθεια, μια τέτοια περίπτωση είναι και ο κ. Γιάννης Πουλόπουλος ιδρυτικό μέλος του κέντρου περίθαλψης άγριων ζώων το οποίο υπάρχει 33 χρόνια, οι εγκαταστάσεις του σήμερα βρίσκονται στην Αίγινα 9χιλιόμετρα από το λιμάνι του νησιού.
Πότε συνειδητοποιήσατε κ. Πουλόπουλε ότι το να φροντίζετε τα ζώα και τα πουλιά είναι αυτό το οποίο θα θέλατε να κάνετε στη ζωή σας;
Από μικρό παιδί είχα καλές σχέσεις με τα ζώα, μου άρεσε να τα φροντίζω και να τα παρατηρώ τα χάζευα για ώρες, τα θαύμαζα.
Μέσα από την φροντίδα των τραυματισμένων και κακοποιημένων ζώων έχετε αναπτύξει μια επικοινωνία με τα ζώα. Τι σας έχει δώσει αυτή η σχέση;
Ο άνθρωπος είναι εγωιστής, άπληστος και ηλίθιος, νιώθω ντροπή για όλα αυτά που γίνονται εναντίον των ζώων, η άγρια ζωή είναι πολύ σημαντική για όλους μας, η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από αυτή την κατανόηση. Τα ζώα μας έχουν ζώσει ένα καθρέφτη του εαυτού μας , ένα καθρέφτη αυτογνωσίας και ταυτόχρονα μας διδάσκουν την προσφορά χωρίς υπολογισμούς και σκοπιμότητες.
Τι θα λέγατε στους ανθρώπους που κακοποιούν ζώα και σε εκείνους που φοβούνται κάποια ζώα;
Η θρασυδειλία κυριαρχεί, οι άνθρωποι που κακοποιούν ζώα χρειάζονται ψυχίατρο. Εκείνοι που φοβούνται είναι θύματα σκουπιδοπληροφόρησης και έχουν άγνοια, όταν ενημερωθούν μπορούν να ξεπεράσουν τον φόβο τους. Ο Καζαντζάκης έχει πει εύστοχα « άμα σου έρθει ο φόβος και τον κοιτάξεις κατάματα σου φεύγει». Στο κέντρο καμιά φορά φροντίζω τραυματισμένες οχιές, είμαι προσεκτικός , όμως δεν τις φοβάμαι, τις σέβομαι και τα φίδια φοβόνται πολύ τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται πανικός, όταν δεν φοβάσαι δεν συμβαίνει ατύχημα.
Πόσα ζώα έχετε περιθάλψει στο κέντρο, υπάρχουν στατιστικά στοιχεία;
Εμεις πιστεύουμε ότι όλα τα ζώα δικαιούνται περίθαλψη, δεν κάνουμε διακρίσεις, δεχόμαστε όλα τα ζώα, σύμφωνα με τα στοιχεία μας έχουμε περιθάλψει 150.000 χιλιάδες ζώα και πουλιά.
Πόσα έχουν επιστρέψει στο φυσικό τους περιβάλλον και τι γίνεται με αυτά που δεν μπορούν να αυτοσυντηρηθούν;
To 60% έχει επιστρέψει, τα άλλα τα κρατάμε εδώ και τελικά προσαρμόζονται και υιοθετούν πολλές φορές μωρά του είδους τους.
Αναπαράγονται στο κέντρο ζώα που έχουν αναπηρίες;
Ναι αλλά όχι σε υψηλά ποσοστά γιατί δεν έχουμε βοήθεια. Πολλές φορές τα ίδια τα ζώα μας εκπλήσσουν γιατί είναι πολύ δύσκολο να αναπαραχθούν τα ζώα σε αιχμαλωσία.
Έχετε βοήθεια και συμπαράσταση σ’αυτό που κάνετε;
Δεν είμαι μόνος υπάρχουν και άλλοι εθελοντές, πολλές φορές κάθε χρόνο φιλοξενούμε εθελοντές απ’όλο τον κόσμο, έχουμε υποδομές φιλοξενίας. Έρχονται πολλοί φοιτητές από Πολωνία, Ιταλία, Ν. Αφρική, πολλοί Τούρκοι, Μεξικάνοι, Αμερικάνοι, Καναδοί, Βέλγοι, Βραζιλιάνοι, Αργεντινοί, Ισπανοί οι οποίοι εκπαιδεύονται και δουλεύουν εθελοντικά.
Τι βοήθεια χρειάζεστε, πως καλύπτει το κέντρο τις οικονομικές του ανάγκες;
Χρειαζόμαστε οικονομική βοήθεια, εδώ όλοι είμαστε εθελοντές, το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων της Αίγινας είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων, η Αίγινα έχει γίνει γνωστή στο εξωτερικό από το κέντρο περίθαλψης. Αυτό που επείγει τώρα για εμάς είναι η συντήρηση των εγκαταστάσεων του κέντρου γιατί έχουν γίνει πολλές κακοτεχνίες κατά την κατασκευή τους, η περιφέρεια Πειραιώς και νήσων θα μας βοηθήσει. Έχουμε ανάγκη από εθελοντές που να μπορούν να συντηρούν τις εγκαταστάσεις μας.
Έχει αυξηθεί ο αριθμός των ζώων και των πουλιών που φθάνουν στο κέντρο;
Όχι, και αυτό γιατί έχει μειωθεί ο αριθμός των ζώων και των πουλιών, για παράδειγμα το αρπακτικό Ασπροπάρης αριθμούσε πριν από 20 χρόνια 600 ζευγάρια σήμερα υπάρχουν μόνο 15 ζευγάρια. Τα όρνια έχουν μειωθεί κατά 90%. Επίσης ο ψαραετός δεν φωλιάζει πλέον στην Ελλάδα, ο βασιλαετός εξαφανίστηκε πριν 20 χρόνια υπήρχε ένα ζευγάρι.
Όλα αυτά τα χρόνια είστε συνειδητά δεσμευμένος στην φροντίδα των ζώων, πιστεύετε ότι αυτός είναι και ένας τρόπος να τα υπερασπίζεστε;
Ασφαλώς, κάνουμε επίσης και πρόληψη, πολύ συχνά έρχονται σχολεία και μέσα από την ξενάγηση μας δίνετε η ευκαιρία να μιλήσουμε για την άγρια ζωή, την σπουδαιότητα της βιοποικιλότητας για την επιβίωση του πλανήτη μας, πρέπει να γίνει συνείδηση ότι δεν γίνεται να συνεχίσουμε να δρούμε ως τρομοκράτες.
Πως είναι η στιγμή του αποχωρισμού όταν επιστρέφετε τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον;
Πρώτα απ’όλα είμαστε πολύ προσεκτικοί επιλέγουμε τις περιοχές και τις εποχές και για αυτό τα κριτήρια απελευθέρωσης είναι πολύ αυστηρά. Η αγωνία μας είναι να πάνε όλα καλά. Η στιγμή της απελευθέρωσης είναι η κορύφωση και η αποθέωση όλης μας της προσπάθειας, είναι η αμοιβή μας. Δίνουμε στα ζώα την εντύπωση ότι δραπετεύουν γιατί έτσι φεύγουν πιο εύκολα, ανοίγουμε το κλουβί και εκείνα δεν φεύγουν στην αρχή μετα σιγά σιγά αποτολμούν το πρώτο βήμα και τελικά φεύγουν, αυτή είναι μια κρίσιμη ψυχολογική στιγμή για τα ζώα που παρέμειναν για μήνες σε ανάρρωση. Εμείς δεν χρησιμοποιούμε την λέξη αποχωρισμός, εμείς λέμε ότι συνδέουμε τα ζώα με το πεπρωμένο τους , επιστρέφουν εκεί που ανήκουν. Πρόσφατα απελευθερώσαμε 9 γύπες στο Ηράκλειο σε συνεργασία με τον δήμο και 4 γερακίνες στα Χανιά, έγινε γιορτή.
