Το Ζεν δεν είναι φιλοσοφία, δεν ενδιαφέρεται για την θεωρία, δεν ασχολείται με το τι είναι ζωή και ο Αριστοτέλης δεν ενδιαφέρεται για τις θεωρητικές γνώσεις για τη ζωή και την αρετή αλλά σημαντικό γι’αυτόν είναι να γίνουμε ενάρετοι.
Και μας λέει ο Αριστοτέλης ότι « η επιδίωξη του τέλους (εννοεί την τελείωση του ανθρώπου) δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής αντίθετα πρέπει να γεννηθεί κάποιος έχοντας ένα μάτι που θα τον κάνει ικανό για τη σωστή κρίση και για την επιλογή του πραγματικού αγαθού, καλά γεννημένος είναι αυτός στον οποίο δόθηκε το πράγμα αυτό με καλό τρόπο από τη φύση, γιατί αυτό είναι ότι πιο μεγάλο και ότι πιο ωραίο, κάτι που δεν είναι δυνατόν να το πάρουμε ή να το μάθουμε από κάποιον άλλο, αλλά να το έχουμε ακριβώς έτσι όπως μας δόθηκε με την γέννηση μας, και το να μας έχει δοθεί το πράγμα αυτό με καλό και ωραίο τρόπο από την γέννηση μας, είναι, λέω, το τέλειο και αληθινό γνώρισμα του καλά γεννημένου. Το τέλος (η τελείωση ) καθορίζεται και φανερώνεται με τον ίδιο τρόπο από τη φύση σε κάθε άνθρωπο και στη συνέχεια οι άνθρωποι κάνουν ότι κάνουν εν σχέσει με αυτό ο καθένας με τον τρόπο του».
Το Ζεν μας λέει ότι « όλοι είμαστε Θεοί και Θεές και το μόνο που χρειάζεται είναι να το αναγνωρίσουμε, δεν βρισκόμαστε εδώ για να γίνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη είμαστε. Η σοφία δεν είναι το να είμαστε προσκολλημένοι στη σοφία των άλλων ούτε στις διδασκαλίες τους, η σοφία δεν είναι κάτι που μπορείς να το πάρεις έτοιμο από τους άλλους, κάθε στιγμή χρειάζεται να βρίσκεις εσύ ο ίδιος τον δικό σου δρόμο».
Ουσιαστικά η προγονική γνώση δεν είναι δυτική ή ανατολική, είναι απλά οικουμενική, είναι ένας οικουμενικός δεσμός που καταργεί όλους τους διαχωρισμούς.
