Ρατσισμός
Ψυχιατρικός ρατσισμός
Ο ψυχολόγος Καρλ Γιούνγκ είπε οτι οι λευκοί Αμερικάνοι είναι πολιτισμικά διαφορετικοί από τους λευκούς Ευρωπαίους επειδή έχουν επηρεαστεί πολύ από φυλετική μόλυνση καθώς ζούσαν πολύ κοντά με τους μαύρους λέγοντας το 1930 ” ο κατώτερος άνθρωπος ασκεί μια έλξη στον πολιτισμένο άνθρωπο που είναι υποχρεωμένος να ζει μαζί του επειδή σαγηνεύει τα κατώτερα στρώματα της ψυχής μας “.
Στην Αμερική στα μέσα του 19ου αιώνα οι μαύροι σκλάβοι που επιχειρούσαν να δραπετεύσουν διαγιγνώσκονταν με μια νοητική νόσο που την αποκαλούσαν δραπετομανία.
Ο πρόεδρος της αμερικάνικης ένωσης ψυχολόγων χαρακτήριζε τους αυτόχθονες αμερικάνους ως ψυχολογικά εφήβους λαούς οι οποίοι ζούσαν μια συναισθηματική και ενστικτώδη ζωή.
Το 1971 ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας ανέφερε οτι οι Αφρικάνοι δεν παθαίνουν κατάθλιψη επειδή τους λείπει η αίσθηση ευθύνης και επειδή ο τρόπος που σκέφτονται έμοιαζε με αυτόν των λοβοτομημένων Ευρωπαίων.
Η ψυχιατρική άλλωστε είναι δημιούργημα της δυτικοευρωπαικής ιατρικής και κουλτούρας, τι θα έλεγε.
Πολιτικός ρατσισμός
Στις ΗΠΑ έγινε προσπάθεια εξωραισμού της δουλείας για να δικαιολογηθεί η άρνηση των λευκών να δοθεί το δικαίωμα ψήφου και στους μαύρους πολίτες, οι οποίοι ηδη το 1865 ήταν πλειοψηφία στις νότιες πολιτείες όπως η νότια Καρολίνα, με το επιχείρημα οτι οι μαύροι πολίτες ήταν ανίκανοι για να αυτοδιακυβερνηθούν.
Το 1935 οι λευκοί του νότου για να ενισχύσουν τους φόβους των λευκών υποστήριξαν οτι εάν χειραφετηθούν οι μαύροι πολίτες θα ενώνονταν με τους φτωχούς λευκούς και θα ανέπτυσσαν ένα ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα δικαιωμάτων.
Το 1950 τα αμερικάνικα ΜΜΕ παρουσίαζαν τους μαύρους φοιτητές ως θυμωμένο όχλο ο οποίος επιβουλεύονταν τον πολιτισμό που ήταν δημιούργημα των ανώτερων φυλετικά λευκών.
Ηδη από την δεκαετία του 20 η κου κλουξ κλαν χρησιμοποιώντας ναζιστικό προπαγανδιστικό λόγο υποστήριζε οτι οι Εβραίοι σχεδίαζαν συνειδητά τον μαζικό βιασμό λευκών γυναικών από μαύρους για να υπονομεύσουν την λευκή φυλή στις ΗΠΑ προκαλώντας πολιτική υστερία και άγχος που εδραίωσαν τελικά τον διχασμό στην κοινωνία.
Την δεκαετία του 60 οι πολιτικές διαδηλώσεις των μαύρων για τα ατομικά δικαιώματα περιγράφονται από ταΜΜΕ ως ταραχές. Το 1996 υποστηρίχθηκε από τους λευκούς αμερικάνους συγγραφείς οτι οι μαύροι είναι έμφυτα βίαιοι, οκνηροί,επιρρεπείς σε ασθένειες, υπεραρπακτικά, ανίκανοι για έντιμη δουλειά και επιρρεπείς σε βίαιες πράξεις και δεν επιδέχονται αναμόρφωση.
Ακόμη και σήμερα πολιτικοί κατατάσσουν και χωρίζουν τους αμερικάνους πολίτες με βάση την φυλή, σε εργατικούς λευκούς και τεμπέληδες μαύρους σε νομοταγείς εκ φύσεως και σε άνομους εκ φύσεως.
Όπως επισημαίνει ο Τζέισον Στάνλει οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η μοναδική υπερδύναμη για αυτό δημιουργεί έναν παρήγορο μύθο ανωτερότητας κρύβοντας με αυτόν τον τρόπο τα σοβαρά κοινωνικά και δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
