Οι ουσιαστικός επικεφαλής των σωστικών συνεργείων στους σεισμούς είναι τα σκυλιά. Ρίχνονται με αυταπάρνηση στην αναζήτηση επιζώντων βαθειά μέσα στα ερείπια και καθοδηγούν και τους λοιπούς διασώστες. Η έννοια της αυτοθυσίας μας συγκινεί όλους, είναι μια κατάσταση απόλυτης ελευθερίας και αγάπης. Στον τελευταίο σεισμό της Ιαπωνίας είδανε δύο λαμπρά παραδείγματα, τα ζώα-διασώστες και τους εργαζόμενους στους πυρηνικούς σταθμούς. Οι άνθρωποι και τα ζώα είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό, για τον ίδιο σκοπό, είμαστε όλοι μέλη μιας μεγάλης κοινότητας. Ο Σοπενχάουερ έγραφε «είναι λάθος να πιστεύουμε ότι δεν απαιτείται καμία ηθική στη στάση μας απέναντι στα ζώα, ότι δεν έχουμε ηθικές ευθύνες απέναντι τους. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτη χυδαιότητα». Άλλωστε η ηθική μιας κοινωνίας είναι η μοναδική βάση του πολιτισμού. Πολλές επιστημονικές έρευνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια μας βγάζουν από τα σκοτάδια της άγνοιας. Τα ζώα δεν είναι μηχανές προγραμματισμένες να αντιδρούν σε ερεθίσματα. Είναι πλάσματα με ιδιαίτερα υψηλές πνευματικές ικανότητες, αυτογνωσία, αντιληπτικότητα, επικοινωνούν με τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας γλωσσικά σύμβολα. Παίζουν, γελάνε, φοβούνται, θρηνούν, παθιάζονται, απολαμβάνουν, μιμούνται, επινοούν, διαισθάνονται, συμπονούν, βοηθούν, προστατεύουν. Εκτελούν πολύπλοκες γραμματικές ασκήσεις, επιδιώκουν την κοινωνικότητα και συμμαχία, είναι εξαιρετικοί γονείς και σύντροφοι, έχουν επίγνωση της ζωής και του θανάτου. Ένας ερευνητής δελφινιών έγραψε «αγάπησα τα δελφίνια, για μένα ήταν συνεργάτες. Ήταν πραγματικοί συνάδελφοι σε αυτή την έρευνα, οδηγώντας με ευφυή τρόπο στην κατανόηση των πνευματικών τους δυνατοτήτων. Όταν πέθαναν, ένιωσα σαν να έχασα τα παιδιά μου». Ο Δαρβίνος είχε γράψει πόσο τον είχε εντυπωσιάσει πάνω από όλα η ευφυΐα των γαιοσκωλήκων. Ένας πίθηκος στα 27 του χρόνια «μιλά» χρησιμοποιώντας περισσότερα από 360 σύμβολα και καταλαβαίνει δεκάδες λέξεις. Σχηματίζει προτάσεις και κατασκευάζει εργαλεία, αλλάζοντας τεχνική ανάλογα με την σκληρότητα της πέτρας. Παίζει πιάνο, κάποτε έπαιξε μαζί με τον μουσικό Πήτερ Γκαπριέλ. Δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Ο αγώνας του ανθρώπου για την επιβίωση δεν διαφέρει από εκείνον των ζώων. Σήμερα ο άνθρωπος αρχίζει να κατανοεί ότι μοιράζεται αυτόν τον πλανήτη και δεν είναι μοναδικός, ξεχωριστός, ανώτερος. Κατανοώντας τα ζώα γίνεται ταπεινότερος και αισθάνεται λιγότερο μόνος.
Είμαστε μαθητές και τα ζώα οι δάσκαλοι.
«Προσπάθησε να καταλάβεις τον εαυτό σου μέσα σε κάθε ζωντανό πλάσμα,μην βασανίζεις και μην σκοτώνεις. Σταμάτα τον πόνο και τον θάνατο. Όλα τα ζωντανά πλάσματα θέλουν αυτό που θέλεις, όλα τα ζωντανά πλάσματα αγαπούν τη ζωή τους» Νταμμαπάντα
