Πολλοί στοχαστές έχουν πει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το ψέμα και ότι είναι γι’αυτόν μια ζωτική ανάγκη.
Η ασφαλής ζωή είναι ένα ψέμα.
Όταν αναζητάμε ασφάλεια στη ζωή μας, ασφάλεια στις σχέσεις μας, είναι σαν να ζητάμε κάτι ανέφικτο και η ζωή αυτό μας το υπενθυμίζει συνεχώς. Αυτή βέβαια η αλήθεια μας αναστατώνει, μας ακινητοποιεί, μας σαστίζει και τότε το μυαλό μας αρχίζει να δημιουργεί την ψευδαίσθηση του εφησυχασμού, αρχίζει να αναζητά ασφαλή καταφύγια , αρνείται να αποδεχτεί αυτό το παράδοξο της ζωής.
Ο Χριστός πάντοτε μιλούσε με παραβολές και χρησιμοποιούσε στις ομιλίες του το παράδοξο παρ’όλο που αυτό μπέρδευε και δυσκόλευε τους ανθρώπους, Αυτός συνέχιζε να χρησιμοποιεί αυτή τη γλώσσα γιατί γνώριζε ότι η αλήθεια αποκαλύπτεται μέσα από το παράδοξο και είχε πει « ο άνεμος φυσά οπου του αρέσει, ακούς τον ήχο του, αλλά δεν μπορείς να διακρίνεις από πού έρχεται ή που πηγαίνει». Τι όμορφη εικόνα για να αποδώσει κάποιος το παράδοξο. Ο Χριστός με βαθύ και απλό λόγο μας λέει ότι ο νους μας, μας εμποδίζει από το να ζήσουμε τη ζωή μας και μας ενθαρρύνει να παραδινόμαστε, να αποδεχόμαστε την ανασφάλεια και να βρίσκουμε την ασφάλεια μέσα στην ανασφάλεια.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα δημιουργούν ρηχές και εφήμερες σχέσεις γιατί φοβούνται την απόρριψη, την προδοσία , τον χωρισμό, την απώλεια, τους νικά ο φόβος, γίνονται θεατές της ζωής.
Στη ζωή όμως αν δεν πέσουμε, αν δεν χαθούμε, αν δεν μπερδευτούμε, αν δεν κάνουμε λάθη, αν δεν χάσουμε τον έλεγχο, αν δεν ταπεινωθούμε, αν δεν ξεστρατίσουμε, αν δεν συνεργαστούμε με τη ζωή, δεν θα μάθουμε ποτέ να αποδεχόμαστε την ανασφάλεια, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να χαιρόμαστε και να σχετιζόμαστε ουσιαστικά με τον άλλο χωρίς φόβο.
