Το σύμπαν και εμείς
Πάντα ο άνθρωπος ατένιζε το στερέωμα με δέος και φόβο. Όλοι οι πολιτισμοί προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το μυστήριο της ύπαρξης του κόσμου. Ο Πλάτωνας μιλάει για «δημιουργό», ο Αριστοτέλης για «ακίνητο κινούν», ο Πυθαγόρας έβλεπε τον κόσμο ωε εκδήλωση του Αριθμού, ρυθμισμένου έτσι ώστε να δημιουργεί τις αρμονίες που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις, ο Κέπλερ επηρεασμένος από την πυθαγόρεια παράδοση πίστευε ότι η γεωμετρία ήταν το κλειδί της κοσμικής αρμονίας. 
Στην μακρινή ανατολή η Ινδουιστική αντίληψη μιλάει για το ν αιώνιο κύκλο του σύμπαντος που αναγεννάται και αυτοκαταστρέφεται συνεχώς. Τον 20ο αιώνα ο Αινστάιν μιλάει για το καμπύλο σύμπαν, η ύλη και η ενέργεια μπορούν να καμπυλώσουν το διάστημα και να αλλοιώσουν τη ροή του χρόνου. Ο κ. Μάνος Δανέζης , επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μας βοηθάει να κατανοήσουμε τον συμπαντικό κόσμο ,τη θέση μέσα σ’αυτόν και πως επηρεάζει την ζωή μας
.
Εδώ και αιώνες ο άνθρωπος θέτει κοσμολογικά ερωτήματα, αναζητά απαντήσεις, είναι αυτό μια αλαζονική φιλοδοξία του ανθρώπου που θα του εξασφαλίσει απεριόριστη δύναμη; Τι πιστεύετε εσείς ότι ουσιαστικά εκπληρώνει αυτή η αναζήτηση;
Ανάλογα με το γιατί ο κάθε ένας από εμάς θέτει αυτά τα ερωτήματα. Η αναζήτηση κοινωνικής, βιολογικής και οικονομικής δύναμης ή καταξίωσης μέσω της μερικής απάντησης οποιονδήποτε επιστημονικών ερωτημάτων είναι μια εγωιστική κουταμάρα. Αρκεί να πέσει μια πέτρα από το διάστημα (πχ μετεωρίτης, μικρός αστεροειδής) πάνω στη Γη και τότε θα καταλάβουν οι κομπορρήμονες την μηδαμινότητα της υλικής τους ύπαρξης.
Τα κοσμολογικά ερωτήματα τίθενται από τον Άνθρωπο με στόχο την κατανόηση της πραγματικής του φύσης και της σχέσης του με το Σύμπαν. Είναι μια προσπάθεια απάντησης στα προαιώνια ερωτήματά του. Τι είμαστε; Γιατί και πως υπάρχουμε; Από πού ερχόμαστε και για πού πάμε; Τι είναι η ζωή; Η εξέλιξη; Ο θάνατος;
Κάτι μας λέει μέσα μας ότι η πολλά δεν γνωρίζουμε για την φύση, τον άνθρωπο και τη θέση του μέσα στο Σύμπαν και το ψάχνουμε, για να φτιάξουμε έναν καλλίτερο κόσμο και όχι να κατακτήσουμε το φθαρμένο σήμερα.
Η πραγματικότητα είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεων μας; Η αντίληψη που έχουμε για το σύμπαν είναι μια ψευδαίσθηση;
Για τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη η αισθητή υλική πραγματικότητα, σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποτελεί ένα matrix, δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω των εγκεφαλικών διαδικασιών.
Αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, το μάτι, το αυτί μας, η όσφρησή μας δεν είναι πραγματικότητα, αλλά μια πλάνη των αισθήσεών μας. Η πραγματικότητα των αισθήσεών μας, αυτό το δημιούργημα το οποίο ονομάζουμε φύση ή κόσμο, σχηματίζεται από τον εγκέφαλό μας
Ζούμε σε έναν κόσμο εικονικής πραγματικότητας τον οποίο κατασκευάζει η φυσιολογία μας μέσω του εγκεφαλικού μας βιοϋπολογιστή.
Η Συμπαντική πραγματικότητα δεν συμπίπτει με το αντικείμενο των αισθήσεών μας
Υπάρχει χρόνος ή είναι μια ανθρώπινη επινόηση;
Όπως απέδειξε ο Α. Αϊνστάιν το Σύμπαν είναι άχρονο. Αναφέρει ειδικότερα: «Για εμάς τους ορκισμένους φυσικούς η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ακόμα και αν είναι τόσο επίμονη»
Όμως και στη πλέον σύγχρονη κοσμολογική άποψη της Πληθωριστικής Κοσμολογίας διαπιστώνεται το άχρονο του Σύμπαντος. Όπως αναφέρει ο A. Linde ένας από τους πατέρες της Πληθωριστικής Θεωρίας: «Το Σύμπαν εμφανίζεται ως μια κβαντική διακύμανση η οποία εκφράζεται με τον καλλίτερο τρόπο από μια κυματική συνάρτηση η οποία είναι «ανεξάρτητη από το χρόνο».
Αν σπάσουμε αυθαίρετα τον ενιαίο συμπαντικό χώρο σε δύο κομμάτια, τον παρατηρητή και το υπόλοιπο Σύμπαν, οι κυματοσυναρτήσεις των δύο κομματιών που προκύπτουν εμπεριέχουν και εξαρτώνται από τον χρόνο
Αν τα δύο κομμάτια αυτά συγχωνευθούν εκ νέου ο χρόνος παύει να επηρεάζει και πάλι την κοινή τους συνάρτηση. Υπό την έννοια αυτή το Σύμπαν είναι άχρονο. Ο χρόνος όπως και η ύλη είναι ένα ψεύτικο κατασκεύασμα της εγκεφαλικής μας δομής
Η θεωρία της Μεγάλης έκρηξης μας επιβλήθηκε τα τελευταία χρόνια ως η αρχή του σύμπαντος. Έχει το σύμπαν αρχή;
Ακόμα και χρησιμοποιώντας κλασσικές απόψεις, το φαινόμενο που μοιάζει με την καλούμενη Μεγάλη Έκρηξη δεν είναι η αρχή του Σύμπαντος. Πριν εκείνο το γεγονός
Προϋπήρξαν τα γεγονότα δύο κοσμικών περιόδων της «εποχή του Πλανκ» ή όπως αλλιώς λέγεται της «Kβαντικής περίοδου» και η «εποχή της «Πληθωριστικής Διόγκωσης
Σύμφωνα με τις απόψεις των Stephen Hawking και του James Hartl,του Πανεπιστημίου της California, «το Σύμπαν ούτε καταστρέφεται ούτε δημιουργείται. Απλώς υπάρχει. Η άποψη των Hartl-Hawking καταγράφηκε και έγινε γνωστή ως η «δίχως όρια πρόταση».
Το όνομα αυτό δόθηκε επειδή στην εν λόγω θεωρία περιλαμβάνεται το κριτήριο ότι ο χωροχρόνος δεν έχει αρχικό όριο.
Μπορεί η θεωρία της σχετικότητας να μας δώσει απαντήσεις για τη δομή του σύμπαντος; Τι γνωρίζουμε σήμερα;
Όπως γνωρίζουμε εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, οι αισθήσεις μας και όλα τα σύγχρονα όργανα του παρόντος ή του μέλλοντος, δεν θα μπορέσουν να αντιληφθούν άμεσα συμπαντικά γεγονότα πέραν ενός ορίου που οι φαινομενικές ταχύτητες απομάκρυνσης των γαλαξιών προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός. Το όριο αυτό ονομάζεται Κοσμολογικός Ορίζοντας.
Η ισχύς της Θεωρίας της Σχετικότητας εξαντλείται στο πλαίσιο αυτού του Ορίζοντα.
Ενδιαφέρον είναι να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την Ειδική θεωρία της Σχετικότητας το Αισθητό Σύμπαν αποτελεί έναν τρισδιάστατο και ευκλείδειο παραμορφωτικό καθρέφτη που κατασκευάζει η ανθρώπινη φυσιολογία. Πάνω σε αυτόν το καθρέφτη απεικονίζονται οι μορφές και τα σχήματα του πραγματικού τετραδιάστατου και μη Ευκλείδειου Σύμπαντος. Οι κατοπτρισμοί αυτοί είναι τα υλικά γεγονότα και οι νόμοι
αυτού που ονομάζουμε παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν.
Το καθρέφτη αυτόν τα μαθηματικά ονομάζουν χώρο Minkowski και αυτό που ονομάσαμε εκλαϊκευτικά καθρέφτισμα στα μαθηματικά ονομάζεται ισομορφισμός.
Δηλαδή τα παρατηρούμενα γεγονότα μέσα στο Σύμπαν, σύμφωνα με την Ειδική θεωρία της Σχετικότητας, είναι παραμορφωμένες και μερικές εικόνες της συμπαντικής πραγματικότητας και όχι η πραγματικότητα
Πιστεύετε ότι η σύγχρονη φυσική βρίσκεται κοντά στην φιλοσοφική- κοσμολογική σύλληψη του Ηράκλειτου;
Η σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα βρίσκεται πολύ κοντά στην σκέψη των προσωκρατικών θετικών επιστημόνων, αλλά και στην φιλοσοφική ενόραση άλλων πολιτισμικών ρευμάτων σκέψης. Μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι η σύγχρονη επιστημονική σκέψη μέσω των σύγχρονων μαθηματικών αλλά και των πειραμάτων επιβεβαιώνει παρελθοντικές φιλοσοφικές θέσεις περί φύσης και Κόσμου.
Η κβαντική φυσική μας λέει ότι όλα είναι ενέργεια, το σώμα μας, η σκέψη μας, το συναίσθημά μας, αυτό σημαίνει ότι με την σκέψη μας μπορούμε να αυτοθεραπευτούμε.
Σήμερα η Κβαντική Φυσική δεν έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο γνώσης, ώστε να οδηγεί με ασφάλεια τον άνθρωπο σε μεθόδους αυτοθεραπείας απορρίπτοντας τις κλασσικές επιστημονικές μεθόδους.
Θεωρητικά λοιπόν ο μελλοντικός κβαντικός πολιτισμός ίσως μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλείς μεθόδους αυτοθεραπείας. Σήμερα όμως πχ θα στερούσατε το παιδί σας της κλασσικής ιατρικής περίθαλψης για σοβαρά νοσήματα επαφίοντας την ίαση του σε αμφίβολες μεθόδους αυτοθεραπείας;
Η συνειδητοποίηση της στενής σύνδεσης μας με το σύμπαν ως πνευματική εμπειρία πιστεύετε ότι μπορεί να εμπνεύσει και να προκαλέσει αλλαγές οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές;
Η κβαντική Φυσική ανοίγει νέους επιστημονικούς δρόμους για μια νέα αντιμετώπιση όλων των προαιώνιων ερωτημάτων του ανθρώπου, για το Σύμπαν και για τη θέση αυτού του ίδιου μέσα σε αυτό.
Υποδεικνύει πειραματικά μια σειρά φαινομένων τα οποία ανατρέπουν θεμελιακά όχι μόνο τα υπάρχοντα επιστημονικά δόγματα αλλά και τα θεμέλια κοινωνικών και θεολογικών απόψεων. Η Κβαντική Φυσική πιστεύω ότι θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος, και ενός νέου είδους ανθρώπου, του Homo Universalis.
Πιστεύετε ότι το σύμπαν θα είναι μια συνεχής πρόκληση και ένα αέναο μυστήριο για τον άνθρωπο;
Πραγματικά η επιστήμη προχωρά και αλλάζει συνεχώς αναθεωρώντας κάθε φορά τον εαυτό της, μέχρι να κατανοήσουμε ότι το Σύμπαν είμαστε Εμείς.
