Τα τελετουργικά είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την επιβίωση μας αλλά και για την πνευματική μας υγεία, είναι οικουμενικές αξίες που σηματοδοτούν το πέρασμα μας σε διάφορα στάδια της ζωής μας.
Το τελετουργικό του θανάτου
Το τελετουργικό του θανάτου είναι ένα από τα σημαντικότερα και ουσιαστικότερα βιώματα γιατί έχει να κάνει με την ψυχολογική μας ευημερία. Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι στην Δυτικό κόσμο πεθαίνουν στα νοσοκομεία. Φαίνεται ότι η σύγχρονη κοινωνία να προσπαθεί ανόητα να αποφύγει να έρθει αντιμέτωπη με την αναπόφευκτη και φυσική εξέλιξη της ζωής. Οι άνθρωποι πλέον στη Δύση δεν βιώνουν την απώλεια και τον θάνατο με τον παραδοσιακό και φυσικό τρόπο όπως έκαναν οι πρόγονοί μας. Το παραδοσιακό τελετουργικό του θανάτου ήταν ουσιαστικά μια καθαρτήρια διαδικασία η οποία διευκόλυνε ( μοιρολογίστρες) την αποφόρτιση της θλίψης και έδινε ουσιαστικά χρόνο στους ανθρώπους να βιώσουν τον ψυχικό πόνο και ταυτόχρονα να μοιραστούν αυτό το συναίσθημα με τους άλλους. Σήμερα γίνονται όλα τυποποιημένα και βιαστικά, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν δίνει χρόνο στον εαυτό του να αισθανθεί και να βιώσει το συναίσθημα της απώλειας, βιάζεται να επιστρέψει στην καθημερινότητα του. Τα εννιάμερα, τα σαράντα, τα ψυχοσάββατα είναι μικρά τελετουργικά που μας βοηθούν να διασχίσουμε με ασφάλεια τα δύσκολα μονοπάτια της απώλειας και του ψυχικού πόνου.
Το τελετουργικό του παιχνιδιού
Το τελετουργικό του παιδικού παιχνιδιού είναι επίσης μια εμπειρία μεγάλης σημασίας. Το παιχνίδι στο δρόμο, στην γειτονιά και στις πλατείες έχει εκλείψει στις μεγάλες πόλεις και αυτό είναι μια μεγάλη πολιτισμική απώλεια γιατί ουσιαστικά αυτό το παιχνίδι ήταν ένα μεγάλο σχολείο, μια προετοιμασία για την ενήλικη ζωή που γινόταν με φυσικό και αυθόρμητο τρόπο.
Το παιχνίδι είναι τόσο παλιό όσο και τα πρώτα βήματα του ανθρώπου πάνω σ’αυτόν τον πλανήτη, η ζωή είναι ένα παιχνίδι και δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί χωρίς το πνεύμα του παιχνιδιού.
Πνευματικό τελετουργικό
Στην Ιαπωνία υπάρχει ένα σπουδαίο τελετουργικό, η τελετή του τσαγιού. Το τελετουργικό αυτό είναι ουσιαστικά μια πνευματική εμπειρία για τις αξίες και ο νόημα της ζωής. Κάποιοι εθνολόγοι υποστηρίζουν ότι είναι αντίστοιχη με την εμπειρία της Θείας Λειτουργίας των Χριστιανών. Κάθε τι σε αυτή την τελετή έχει σημασία, το ακανόνιστο σχήμα της κούπας, ο πολύ αργός τρόπος παρασκευής του τσαγιού, το άρωμα του τσαγιού που αναδύεται, η σιωπή κατά την διάρκεια της παρασκευής και κατανάλωσης του αφεψήματος, ο λιτός χώρος, όλα αυτά βοηθούν τους ανθρώπους να μειώσουν τα άγχη τους , τις ανησυχίες τους , το εγώ τους, και να επικεντρωθούν στην εσωτερική αρμονία και γαλήνη.
Τελετουργικό φιλοξενίας
Για να καταλάβει κάποιος τη βαθύτερη φύση της αραβικής φιλοξενίας πρέπει να γνωρίσει το τελετουργικό της φιλοξενίας των Βεδουίνων της ερήμου.
Οι βεδουίνοι σύμφωνα με τον κώδικα τιμής της ερήμου προστατεύουν και δίνουν πολλά προνόμια στον φιλοξενούμενο τους. Ετσι ο φιλοξενούμενος αναπτύσσει δεσμούς με τους οικοδεσπότες και μετέχει στο γεύμα ως μέλος της κοινότητας. Το τελετουργικό περιλαμβάνει μια φωτιά την οποία ο οικοδεσπότης κρατάει αναμμένη όλο το βράδυ για να δείξει ότι ο φιλοξενούμενος είναι καλοδεχούμενος, δεν ρωτά ποτέ ο όνομα του, ούτε για τον σκοπό του ταξιδιού του. Ο φιλοξενούμενος καλείται να τιμήσει το γεύμα, ο οικοδεσπότης κάθεται δίπλα του χωρίς να τρώει ο ίδιος, και διαλέγει τα καλύτερα κομμάτια φαγητού για τον φιλοξενούμενο, τον συντροφεύει συνεχώς μέχρι να πάει για ύπνο. Κατά την αναχώρηση σφάζεται ένα μικρό ζώο και με το αίμα του γράφεται πάνω στην καμήλα του φιλοξενούμενου το διακριτικό σύμβολο της φυλής που τον φιλοξένησε.
Ένα τελετουργικό αφρικάνικης προέλευσης στη Δύση
Ένας καθολικός ιεραπόστολος που είχε εργαστεί στην Αφρική γνώρισε την θεραπευτική παραδοσιακή πρακτική των Ζουλού από την οποία εμπνεύστηκε μια θεραπευτική τεχνική βασισμένη στην οικογενειακή ψυχή. Η θεραπεία αυτή επιλύει ανεπίλυτα προβλήματα που αφορούν σε τρεις ή τέσσερις γενιές προγονικές και τα οποία μεταφέρονται και στις επόμενες γενιές επηρεάζοντας τις σχέσεις όλων των μελών της οικογένειας. Το τελετουργικό αυτό ονομάζεται συστημική αναπαράσταση . Οι άνθρωποι κατά την διάρκεια αυτής της θεραπευτικής διαδικασίας , σαν να βρίσκονται σε θεατρική σκηνή, παίζουν διάφορους ρόλους είτε των μελών της οικογενείας τους είτε των προγόνων τους και μέσα από αυτή την δυναμική αναπαράσταση βιώνουν συναισθήματα που ζητούν επίλυση. Ετσι σπάει ο φαύλος κύκλος το πόνου, των ασθενειών ,των ατυχημάτων, των προβληματικών σχέσεων που εμποδίζει την αγάπη να εκφραστεί.
Τελετουργικό του θυμού
Όταν οι Εσκιμώοι θύμωναν και οργίζονταν έπαιρναν ένα κόκκαλο ζώου έβγαιναν από το ιγκλού και προχωρούσαν διανύοντας τόση απόσταση όση χρειαζόταν για να ξεθυμάνει ο θυμός τους, μετά έμπηγαν το κόκκαλο μέσα στο χιόνι και γύριζαν πίσω.
Τελετουργικές κινήσεις
Ο χορός της ψυχής
Στην αρχαία Κίνα υπήρχε μία κινησιολογική καθαρτική τελετουργία για το πένθος, αυτός που πενθούσε εκτελούσε μία σειρά από εθιμοτυπικά πηδηματάκια που εξέφραζαν όχι μόνο την θλίψη του αλλά η κίνηση αυτή ήτα μια μίμηση των δύο κόσμων της ζωής και του θανάτου, συμβόλιζε την μετάβαση και τον αποχωρισμό.
Ο εκστατικός χορός των δερβήσιδων ήταν μια θρησκευτική εμπειρία μετάβασης σε μια άλλη κατάσταση συγχώνευσης με το θείο.
