Να γίνουμε αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε
Είμαστε η συνάντηση πολλών πολιτισμών, αλληλεπιδρούμε και συνθέτουμε τις διαφορετικότητες μας με τους άλλους ανθρώπους και πολιτισμούς και αυτή η κοινή και αδιαίρετη κληρονομιά είναι ο πλούτος της ανθρωπότητας.
Μια πλούσια κληρονομιά είναι οι θρύλοι, οι μύθοι, οι δοξασίες, οι προφορικές και γραπτές παραδόσεις, οι ιεροτελεστίες και τα τελετουργικά.
Τα τελετουργικά μας βοηθούν να αποκαλύπτουμε το μυστήριο της ψυχής και της ζωής μας, να αποδεχόμαστε την οδύνη, τον πόνο, την απογοήτευση, την απώλεια, να αποφορτίζουμε την αγωνία, την ανασφάλεια, την ένταση το άγχος και μας προετοιμάζουν να μεταβούμε ομαλά σε νέες άγνωστες καταστάσεις χωρίς φόβο.
Σε πολλές περιοχές του δυτικού κόσμου τα τελετουργικά θεωρούνται ξεπερασμένα γραφικά ανούσια. Οι σύγχρονες ψυχοθεραπευτικές διαδικασίες, που έχουν υποκαταστήσει τα τελετουργικά, το μόνο που κάνουν να βοηθούν τους ανθρώπους να προσαρμοστούν σε ένα τρόπο ζωής που ουσιαστικά είναι αυτός που δημιουργεί τις νευρώσεις, τα συμπλέγματα, το άγχος, τις καταθλίψεις, την ανεκπλήρωτη ζωή.
Η ψυχοθεραπεία είναι ένας καλοσχεδιασμένος κοινωνικός μηχανισμός προσαρμογής σε έναν ομοιόμορφο τρόπο ζωής.
Δεν είναι όμως αυτό που θέλει η ψυχή.
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει και να καταπνίξει την επίμονη ανάγκη μιας παραμελημένης ψυχής να εκφραστεί. Η ψυχή πάντα ψάχνει τρόπους για να εκφραστεί, πάντα αναζητά την αυθεντική της έκφραση. Και αυτό είναι το επικό της ταξίδι.
Συμβολικές τελετές
Ενεργητικές βιωματικές τελετουργίες
Στις προγονικές παραδόσεις και τις θρησκευτικές τελετές υπάρχουν πολλά τελετουργικά τα οποία είναι θεμελιώδους σημασίας για τη ζωή μας γιατί διαπερνούν και εκφράζουν την ψυχή μας.
Στη δική μας παράδοση όπως και σε πολλές άλλες, υπάρχει η προσευχή που ουσιαστικά είναι ένα πνευματικό κάλεσμα μια πνευματική εμπειρία, μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μια άμεση έκφραση και εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας, μια καθημερινή επικοινωνία με το Θείο. Η προσευχή είναι ένα τελετουργικό που μπορεί να μας συμφιλιώσει με τον εαυτό μας, με τους άλλους , με καταστάσεις επώδυνες και με καταστάσεις που δεν μπορούμε να ελέγχουμε.
Η νηστεία έχει σημαντική συμβολική αξία, είναι ένα τελετουργικό προετοιμασίας για εσωτερική κάθαρση, είναι μια αμφισβήτηση της υλιστικής ζωής και μια σύνδεση με τις αξίες της ζωής όπως η συμπόνια για όσους ζουν με στερήσεις, μέσα στην ανέχεια. Η Θεία κοινωνία είναι η συμβολική πρόσληψη της Θείας χάριτος και συμβολίζει τους δεσμούς μας με τους άλλους και την επιθυμία μας για μοίρασμα.
Το ευχέλαιο είναι μια τελετή που συμβολικά μας συνδέει με το Θείο και μας βοηθάει να κλείσουμε υποθέσεις στη ζωή μας που εκκρεμούν και να απελευθερωθούμε από ενοχές για λόγια που είπαμε ή για λόγια που έπρεπε να πούμε αλλά δεν είπαμε. Είναι ένα τελετουργικό που μας βοηθάει να αποκολληθούμε από μια κατάσταση και να συνεχίσουμε την ζωή μας.
Κίνηση ρυθμός τελετουργίες
Ο Πλάτωνας έγραψε για τον χορό της ψυχής και ο Ιάμβλιχος για τον χορό των σωμάτων που δεν κάνει τίποτε παρά να αναπαράγει το χορό των ψυχών.
Οι σωματικές κινήσεις και ο ρυθμός σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες οφείλονται στην πρωταρχική παρουσία της ενέργειας που περικλείει τα πάντα και συμμετέχει στα πάντα και την οποία ονόμαζαν Αρμονία. Μέσα από τον χορό συγχωνεύονται οι άνθρωποι με τις κοσμικές δυνάμεις,
Η αναπνοή, αυτός ο αναγκαίος και αυθόρμητος ρυθμός μέσα από τους τελετουργικούς χορούς βιώνεται ως η πνοή που εμφυσήθηκε στην αρχή του κόσμου από τον Θεό – Δημιουργό.
Ο διαλογισμός ένα άλλο τελετουργικό, στηρίζεται στην πειθαρχία της αναπνοής που οδηγεί σε μια ζωή ενωμένη με το Θείο, στους μουσουλμάνους το τελετουργικό Ντίκρ, που είναι η συνεχής επίκληση του ονόματος του Θεού, στηρίζεται στο ρυθμό της καρδιάς( που θεωρούν ότι είναι η εδρα της πίστης, το ορυχείο των μυστικών, η πηγή της φώτισης) και έτσι υποχρεώνει τον προσκυνητή να συγκεντρωθεί στο κέντρο του στήθους και να συντονίσει τις διάφορες φάσεις της αναπνοής του με την επίκληση του Θεού.
Στη Ρουάντα της Αφρικής πιστεύουν ότι κάθε κίνηση είναι γεμάτη νόημα, έχει τις ρίζες της στην γλώσσα, στη μνήμη, στην παράδοση, στις αισθήσεις και την διαίσθηση, κάθε κίνηση και ρυθμός έχει συμπαντική σημασία.
Στην παραδοσιακή τους χορογραφία υπάρχει ο βασικός χορευτής που ονομάζεται ομφαλός και δεξιά και αριστερά τα μέλη του χορού χτυπούν βίαια το έδαφος με τα πόδια τους φορώντας στους αστραγάλους κουδουνάκια, κάνοντας μια συμβολική κίνηση σαν να θέλουν να συντρίψουν τις δυνάμεις του θανάτου που βρίσκονται κάτω από το έδαφος. Μετά κάνουν πηδηματάκια στον αέρα απευθυνόμενοι στις ουράνιες δυνάμεις που προσφέρουν την ζωή , την δύναμη, τη χαρά την νίκη.
Νερό και τελετουργικά
Η τελετή του μυστηρίου της βάπτισης είναι μια πνευματική βάπτιση που μας συνέχει με την οικογένεια και την κοινότητα μας και τις πνευματικές αξίες της ζωής.
Σε μια άλλη παράδοση την Ιουδαική υπάρχει η τελετή Μικβεχ που συνδέεται με την καθαριότητα του σώματος και έχει συμβολική πνευματική αξία. Μέσα στα Μικβότ τα ιερά λουτρά οι πιστοί ανακτούν την αγνότητα και την επαφή τους με το Θείο, το νερό αποκτά μια συμβολική καθαρτήρια δύναμη.
Μια σιωπηρή τελετουργία
Όταν κάποιος πεθαίνει τα μέλη της φυλής Τεμπέρμα στο Τόγκο της Αφρικής, παραμένουν ακίνητα και σιωπηλά, μοιάζουν να γίνονται ένα με τη φύση γύρω τους, τα αφτιά τους γεμίζουν με τον ήχο του ανέμου. Σιωπούν γιατί αυτός είναι ο τρόπος τους να επικοινωνούν με αυτούς που έφυγαν, η σιωπή γι’αυτούς είναι ο αληθινός λόγος.
Ένας άντρας ανεβαίνει σε ένα εξώστη και ψιθυρίζει το όνομα του νεκρού κοιτάζοντας προς τα ουράνια, στο άκουσμα του ονόματος του τύμπανα και φλάουτα αρχίζουν να παίζουν και μετά αρχίζει η παράκληση προς τον νεκρό να φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή αφου από τον θάνατο ξαναγεννιέται η ζωή. Το τελετουργικό αυτό είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομείται η αποδοχή του θανάτου και η αλληλεγγύη της φυλής.
Επινόηση τελετουργικού
Είναι σημαντικό να αναζητάμε την συμβολική σημασία όσων συμβαίνουν στη ζωή μας γιατί τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Μπορούμε μέσα από τελετουργικά που εμείς επινοούμε να δυναμώνουμε την αποφασιστικότητα μας και την εσωτερική μας αντοχή για αλλαγές στη ζωή μας για πράγματα, σχέσεις, συνήθειες που θέλουμε να εγκαταλείψουμε, για νέα ξεκινήματα στη ζωή μας, να γίνουμε αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε.
Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να φυτέψουμε ένα δεντράκι και στην πράξη αυτή να προσδώσουμε ένα συμβολικό περιεχόμενο και αξία. Το δέντρο αυτό θα μπορούσε να συμβολίζει ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μας ή όνειρα τα οποία επιθυμούμε να πραγματοποιήσουμε ή να συμβολίζει το τέλος ενός εθισμού και μιας βλαβερής συνήθειας.
Τα τελετουργικά μας βοηθούν να απελευθερωθούμε από την επιθυμία να αναλύουμε σχολαστικά κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή μας και να αποδεχόμαστε όσα μας συμβαίνουν ακόμη και τις πιο οδυνηρές καταστάσεις οι οποίες συμβαίνουν για κάποιο λόγο από τον οποίο μόνο καλό μπορεί να προκύψει.
