Ο καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε το νόημα της ζωής μας είναι μέσα από τις σχέσεις, σχετιζόμενοι με τον άλλο γνωρίζουμε και κατανοούμε τον εαυτό μας, τους άλλους, τον προορισμό μας και τη ζωή ως μυστήριο και θαύμα που μας υπερβαίνει.
Οι σχέσεις είναι ουσιαστικά ένα υπαρξιακό βίωμα μέσα από το οποίο γεννιόμαστε ασταμάτητα. Οι σχέσεις είναι η βιωματική ιστορία της ανθρωπότητας.
Γιατί όμως οι άνθρωποι πολλές φορές φοβούνται να βιώσουν αυτό το πανηγύρι;
Εκτός από τον θάνατο που μας εξισώνει όλους υπάρχει και η άλλη εξίσωση, η εξίσωση της ζωής. Είναι η εξίσωση που μας καλεί να απαντήσουμε στα ερωτήματα τι άνθρωπος θέλω να είμαι στη ζωή, τι ζωή θέλω και που ταυτόχρονα μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε τις ίδιες ανάγκες, φόβους, αγωνίες, προσδοκίες με όλους τους άλλους ανθρώπους, δηλαδή μας εξισώνει.
Τι είναι αυτό λοιπόν που αναιρεί την εξίσωση της ζωής και εμποδίζει την βαθύτερη επικοινωνία και συναισθηματική δέσμευση;
Η εικόνα
Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός άλλωστε κυριαρχείται από την εικόνα δηλαδή την πλαστή πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι λοιπόν επενδύουν και φροντίζουν ιδιαίτερα την εικόνα τους για να την κάνουν όσο γίνεται πιο ελκυστική και εντυπωσιακή. Και σπαταλούν πολύ ενέργεια σ’αυτή την προσπάθεια, πολλοί ολόκληρη τη ζωή τους, προσπαθώντας για κάτι που δεν είναι αληθινό. Η συντήρηση αυτής της εικόνας γίνεται πιο σημαντική από την σχέση με τον άλλο, από την ουσιαστική επικοινωνία, πιο σημαντική από την ζωή.
Ευτυχώς όμως η ζωή μας φροντίζει με τον δικό της τρόπο, μας φέρνει πολλές ευκαιρίες και προκλήσεις για να μας βοηθήσει να αποχωριστούμε την εικόνα μας. Η ευκαιρία μπορεί να έρθει για παράδειγμα ως μία οικονομική αποτυχία ή ως μία ασθένεια που ουσιαστικά μας παρακινεί και μας βοηθά να εγκαταλείψουμε την εικόνα μας. Και είναι ευλογημένη η στιγμή για εκείνον που συνειδητοποιεί και τολμά να εγκαταλείψει το παλιό σκαρί.
