Την προισλαμική περίοδο οι γυναίκες όπως και οι σκλάβοι αντιμετωπίζονταν ως κατώτερα όντα και δεν είχαν καμία νομική υπόσταση, ο Μωάμεθ βελτίωσε τα δικαιώματα των γυναικών αφού στον ισλαμικό πλέον κόσμο οι γυναίκες μπορούσαν να έχουν κληρονομικά δικαιώματα. Επίσης το κοράνι καταδικάζει την βρεφοκτονία θηλυκών μωρών και απαγόρευσε μια χήρα να παντρεύεται χωρίς την θέληση της συγγενή του θανόντα άνδρα της. Το κοράνι όμως παρ’όλες τις βελτιώσεις ουσιαστικά αφήνει την γυναίκα κατώτερη του άνδρα διατηρώντας το αυστηρό πατριαρχικό σύστημα.
Συγκεκριμένα το κοράνι αναφέρει « οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες λόγω της ιδιαιτερότητας με την οποία τους ανύψωσε ο Θεός πάνω από τις γυναίκες και επειδή οι άντρες δίνουν προίκα στις γυναίκες από τον δικό τους πλούτο. Εκείνες των οποίων την ανυπακοή φοβάστε, να τις μαλώνετε, να τις απομακρύνετε από το κρεβάτι σας και να τις τιμωρείτε. Αν όμως είναι υπάκουες να είστε καλοί προς αυτές». Σε άλλο στίχο αναφέρει « οι γυναίκες σας μπορούν να μείνουν χωρίς καλύπτρα μπροστά στους πατεράδες τους, στους γιούς τους, στους αδελφούς τους, στους ανιψιούς τους και τις συζύγους τους και μπροστά στις δούλες».
Είναι παράδοξο αλλά τα πρώτα κείμενα για τα δικαιώματα των γυναικών στο Ισλάμ γράφτηκαν από άνδρες.
Το 1900 ο Αιγύπτιος δικηγόρος Κουασιμ Αμιν έγραψε « από τη γέννηση της μέχρι το θάνατο της η γυναίκα είναι μια σκλάβα γιατί δεν ζει η ίδια ούτε για τον εαυτό της. Ζει μέσω του άνδρα και για αυτόν, εξαρτώμενη για όλες τις ανάγκες της πλήρως από αυτόν. Δεν μπορεί να βγει από το σπίτι χωρίς συνοδεία, ούτε να ταξιδέψει μόνη της. Σκέφτεται όπως ο άνδρας της, βλέπει μέσα από τα δικά του μάτια, ακούει με τα δικά του αυτιά, επιθυμεί ότι επιθυμεί εκείνος. Μια τέτοια γυναίκα είναι ένα προσάρτημα του άνδρα, είναι μια σκλάβα καταπιέζοντας τα φυσικά της ένστικτα , τα ταλέντα της και αυτή η κατάσταση στην οποία υπόκειται συγκρίνεται με την ΗΘΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Η γυναίκα έχει το δικαίωμα να είναι ελεύθερη και να έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άνδρα». Και κάλεσε τις γυναίκες να τολμήσουν να παραβλέψουν τις επιταγές του κορανίου. Για το κείμενο αυτό κατηγορήθηκε για συνεργασία με την Δύση. Όμως οι απόψεις του άφησαν τα ίχνη τους στην συνείδηση των ανθρώπων.
Το 1930 στην Τυνησία ο Ταχάρ Χανταντ, δημοσιογράφος και συνδικαλιστής, δημοσίευσε ένα κείμενο για τα δικαιώματα των γυναικών, επέκρινε την πολυγαμία, την μαντήλα, τον αποκλεισμό από την εκπαίδευση γράφοντας « κατά την γνώμη μου το Ισλάμ στην ουσία του δεν αντιτίθεται στην ισότητα των φύλων. Η μαντήλα , το πέπλο που καλύπτει το πρόσωπο της γυναίκας για να αποφύγει τους πειρασμούς της ακολασίας μοιάζει με ΦΥΜΟΥΤΡΟ που βάζουν στα σκυλιά για να τα εμποδίζουν να δαγκώνουν τους περαστικούς, όταν σκέφτομαι το ζήτημα της μαντήλας βλέπω μόνο τον εγωισμό μας που κρύβεται πίσω από το θρησκευτικό μας πάθος». Για το κείμενο αυτό ήρθε αντιμέτωπος με βίαιες αντιδράσεις και αποβλήθηκε από την Νομική σχολή και αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί.
Το 1923 η Αιγύπτια Χουντα Σαραουι ίδρυσε φεμινιστική ένωση και έβγαλε την μαντήλα σε δημόσιο χώρο φωτογραφιζόμενη μπροστά στην είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού του Καίρου.
