ευτυχία
Οι ευρωπαίοι διανοούμενοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στην συγγραφή και στο στοχασμό, το έργο που άφησαν είναι μια σημαντική πολιτισμική κληρονομιά για την ανθρωπότητα. Πολλοί όμως από αυτούς δεν κατάφεραν ποτέ να ενεργοποιήσουν την σοφία τους για να αλλάξουν την ζωή τους, παράφρονες, αυτοκτονικοί, καταθλιπτικοί δεν μπόρεσαν να γίνουν οι ποιητές της ζωή τους, να δημιουργήσουν τον εαυτό τους ως έργο τέχνης όπως είχε γράψει ο Νίτσε. Όλοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, απέφυγαν τη ζωή. Απέφυγαν να έρθουν αντιμέτωποι με τους αληθινούς τους εαυτούς. Και πως μπορεί ο άνθρωπος να συνδεθεί με τον βαθύτερο εαυτό του εάν αποφεύγει και φοβάται να βιώσει τον πόνο, την οδύνη, την εγκατάλειψη, την απώλεια, την ηδονή, την απόλαυση, τον έρωτα, το πάθος, τον θυμό, την οργή, την ταπείνωση, την μοναχικότητα, την θλίψη, την ανασφάλεια, την αγάπη, την στοργικότητα; Η ευτυχία περιλαμβάνει όλες αυτές τις καταστάσεις, το να ζούμε την ζωή μας ολοκληρωτικά, αυθεντικά και άφοβα είναι ευτυχία.
