Δίνουμε αυτό που έχουμε
Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους όχι κυρίως από αυτά που τους λένε αλλά από αυτά που κάνουν. Ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι γονείς είναι αυτό που μαθαίνουν τα παιδιά τους. Ο τρόπος που μιλάνε οι γονείς θα είναι και ο τρόπος που θα μιλάνε και τα παιδιά τους. Αν στο σπίτι υπάρχει επιθετικό και επικριτικό κλίμα τότε αυτό θα θεωρήσουν τα παιδιά ότι είναι ο φυσιολογικός τρόπος ζωής.
Αν στο σπίτι υπάρχει αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση αυτό θα μάθουν τα παιδιά.
Ότι κάνουν και λένε οι γονείς είναι σαν να φυτεύουν σπόρους στην καρδιά των παιδιών. Αν είναι σπόροι φόβου, επίκρισης, ντροπής οι σπόροι θα γίνουν αγκάθια, αν είναι σπόροι αγάπης και σεβασμού οι σπόροι θα γίνουν πολύχρωμα λουλούδια.
Πολλές φορές οι γονείς με άμεσο ή έμμεσο τρόπο προσπαθούν να επιβάλλουν στα παιδιά τους το δικό τους μοντέλο ζωής, όμως τα παιδιά θα νιώσουν ασφαλή, σίγουρα δυνατά όταν θα έχουν τη δική τους φωνή, όταν θα μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τον εαυτό τους.
Η προσκόλληση των γονιών στα παιδιά τους δεν τα αφήνει να γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες.
Πολλές φορές οι λέξεις είναι περιττές, δεν υπάρχει πάντα ανάγκη για λέξεις. Το σημαντικό είναι οι γονείς να επικοινωνούν με τα παιδιά τους με συναισθήματα. Η μόνη σημαντική λέξη που χρειάζεται να λέγεται συχνά είναι το «σαγαπώ» και αυτή η λέξη όταν λέγεται κάνει και τους γονείς ευτυχισμένους.
