Βραδύτητα

 

βραδυτητα3

Η ξανακερδισμένη ζωή

Ο Αριστοτέλης είχε γράψει  πόσο σημαντικό είναι  να ζούμε σύμφωνα με τον εσωτερικό μας ρυθμό. Σήμερα γίνεται αναγκαίο στο Δυτικό κόσμο που κυριαρχεί η χρησιμότητα του άχρηστου, το επείγον του ανώφελου, η βιασύνη που σπαταλά ζωές.

Περνώντας από μια δημόσια υπηρεσία στο κέντρο της Αθήνας είδα ουρές μέχρι το πεζοδρόμιο, άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά να φθάσουν σε ένα γκισέ για να εξυπηρετηθούν, στη συνέχεια ουρές και στο σουπερ μάρκετ, ουρές αυτοκινήτων στο δρόμο, ουρές στα μέσα μεταφοράς……Τι από την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου  υπάρχει ως ουσιαστική εμπειρία;

Αλλά και στον ελεύθερο χρόνο στο σπίτι μας  τα κομπιούτερς παίρνουν το χρόνο ,ο ελεύθερος χρόνος μας περνάει μέσα απ ένα μηχάνημα, ζούμε την μηχανοποίηση του ελεύθερου χρόνου.

Πότε τελικά συμβαίνει η ζωή;

Βιώνουμε τη ζωή ή την καταναλώνουμε;

Είναι ζωή η διαρκής απασχόληση;

Στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει ένας διάλογος για την ανάγκη να επιβραδύνουμε τους ρυθμούς της ζωής μας, η βραδύτητα αρχίζει να αναγνωρίζεται ως σημαντική αξία.

Αυτή η εσωτερική βιασύνη χρειάζεται να κατασιγάσει γιατί ουσιαστικά είναι σπατάλη της ζωής μας και μας οδηγεί σε λάθος επιλογές συλλογικά ως κοινωνία.

Όταν αρχίζουμε να εγκαταλείπουμε αυτούς τους ρυθμούς ζωής , τότε βιώνουμε την ζωή δεν την καταναλώνουμε και συνειδητοποιούμε ότι δεν μας ανήκει τίποτα από όλα αυτά που βιαστικά παράγουμε, βιαστικά συσσωρεύουμε, βιαστικά καταναλώνουμε, είμαστε απλά προσωρινοί περαστικοί χρήστες.

Ξανακερδίζουμε την ζωή μας όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον χρόνο, θέλουμε ο χρόνος να είναι δυνάστης ή φίλος;

 

YOU MAY ALSO LIKE

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *